281,282,283 de 300 komt steeds dichterbij

Na mijn verhaaltje van gisteren nu maar even een korte update aan het levenslijst front.
Anderhalve week geleden kreeg ik een App met een foto van een Smelleken en daar dat een schaamsoort van mij is die dus nog steeds ontbrak moest ik hem toch maar eens gaan zoeken.
Zo gezegd zo gedaan zouden jullie nu kunnen zeggen maar niets is minder waar.
Als je het beest kent dan weet je dat het een moeilijk te vinden kreng is eigenlijk.
Zo ook deze na verschillende stukken systematisch te hebben afgezocht en na kortstondig contact met de app verstuurder toch nog maar een laatste stukje nog maar een keertje afspeuren.
En waar valt mijn oog dan op net op het moment dat ik het voor de zoveelste keer wilde opgeven en dat het waarschijnlijk voorlopig nog wel even een schaamsoort zou blijven.

Juist het Smelleken, maar toen ik hem eenmaal in beeld had kon ik snel op de tast mijn camera pakken om de nodige bewijsplaten te schieten wat een geweldig beestje zat daar op een kluit modder.
Voor de duidelijkheid doe ik er ook maar even een gecropte foto bij.
Maar de bovenstaande is om even te laten zien dat het beest perfecte camouflage heeft.

Het is onze kleinste valk maar zeker niet de lelijkste.
Dit werd dus mijn nummer 281 eindelijk na jaren gezocht te hebben.
De nummers 282 en 283 zijn Limburgers die er altijd wel zitten.
Namelijk de Grauwe Gors en de Oehoe.
Beide rode soorten maar altijd wel te doen.
Voor de Gors ben ik al verschijnende keren in Groningen geweest maar daar steeds gedipt.
Nu was Limburg dus eens aan de beurt.
Daar zit ook al jaren de Oehoe te broeden zou dus twee vliegen in 1 klap worden.
Maandagmorgen bleek het een schitterende voorjaars dag te worden en ik besloot dan ook diezelfde middag nog te gaan.
Ik moet van mijn arts veel lopen dus dat zou mooi uitkomen.
Maat gebeld maar die was op dat moment niet thuis afgesproken met zijn vrouw dat als hij binnen een half uur zou bellen ik hem op zou halen.
Wat dan ook ruimschoots binnen de tijd gebeurde.
aangekomen in Puth in het toch wel mooie Limburgs heuvellandschap vonden we al snel de voetbalvelden alwaar de Grauwe Gorzen de afgelopen tijd gezien werden het biotoop aldaar leent zich er ook voor om daar als Grauwe Gors te broeden.
Er stonden al meer vogelaars te speuren maar geen van deze streek genoten van ons Brabanders uit de Peel dus had de beestjes gezien.
Hierop besloten we om terug te lopen naar het voetbalveld waar de beesten steeds gezien werden en na enig speur werk ontdekte ik de eerste in een soort van jeneverbesachtige struiken.Snel Willy geroepen maar die was net te laat om de eerste te zien.
Na er nog een stijf kwartiertje te hebben gewacht lieten de beestjes zich nog mooier zien en konden we beide nog wat foto's maken.

Hierna besloten we nog richting Maastricht te gaan alwaar de Oehoe al op het nest in de st"Pietersberg zit te broeden.
Na een kleine twintig minuten kwamen we daar aan waarop ik de telescoop opstelde en zo een mooie blik in de grot kon werpen waar het beest zit te broeden.
Helaas was het licht niet goed genoeg voor een foto dus dat heb ik maar achterwege gelaten.
Terwijl we daar nog even stonden na te praten met wat lokale limburgers konden we heerlijk genieten van grote groepen overtrekkende Kraanvogels.
Ook onderweg nog enkele grote groepen gezien dat blijft een genot en doet me denken aan een kleine 35 jaar geleden toen dat meer regel dan uitzondering was in de Peel.

282 en 283 waren binnen met als toetje dus de Kranen al met a een heerlijke middag.

Ringen

Vandaag eens een blogje over het Ringen van roofvogels.
Gisteren mochten mijn zoon en uw blogger een dagje mee met het vangen en ringen van roofvogels.
Er werd afgesproken om 0700 uur in ons dorp en vandaar zouden we vertrekken richting het dorp Ee alwaar we een cameraman zouden ophalen die van het vangen en ringen opnames zou maken om tijdens een lezing van de ringgroep Burgumermeer te draaien.
Aldus waren we om 0730 in Ee alwaar een plan werd opgesteld om de vogels te proberen te vangen op een manier die kwa camera standpunt het beste zou zijn de nadruk lag dus op het filmen en minder op het vangen van.
Als eerste werd besloten om maar eens een rondje Lauwersmeer te doen om te kijken wat er aan roofvogels  zat en eventueel te vangen natuurlijk.
Al snel werd het vangkooitje uitgezet waarin de muis druk rondjes liep.
De naam van dit kooitje is ball-chatri en daarin loopt een levende muis rond aan dit kooije zitten aan de bovenkant stropjes waarin de roofvogel dan vast komt te zitten met zijn of haar poten, door het gewicht van de kooi kan de vogel dan niet meer wegvliegen en zodoende geringd worden of bij terugvangst de gegevens genoteerd worden van de aanwezige ringen.
De eerste vogel die we probeerden te vangen was een ruigpootbuizerd maar deze had waarschijnlijk geen honger want het beest keek niet naar de muis om.
Even later zagen we een Torenvalkje zitten bij Paessens en we besloten om maar een poging te wagen camera neer gezet klaar voor de actie en hup de kooi met de muis eruit.
Net na dat het kooitje geplaatst was dook de valk een slootkant in en kwam terug met een dikke kever hmmmm dat zou wel niks meer worden.
Het vrouwtje wierp echter een blik op het kooitje en dacht waarschijnlijk "dat is lekker een dikke muis".
Ze dook dus enthousiast op het kooitje en voor ze het wist zat ze er aan vast.
Yesss dat moeten mooie beelden zijn dachten we.
Helaas net op het moment dat de Valk zijn duikvlucht begon kwam er een auto voorbij en kon alleen het vallen op de ball-chatri worden vastgelegd toch ook mooi dacht ik zo.
Het beestje werd zorgvuldig los gemaakt door de ringers en dit werd vastgelegd door mij met de fotocamera natuurlijk.
Hierna volgde het noteren van allerlei gegevens zoals gewicht en vleugel lengtes ook worden de snavel en nagel lengtes opgenomen als ook de dikte van de poot als laatste word het beestje gewogen en voorzien van een kleurcode ring en een ring van het ringstation.

Wat een schitterende beestjes zijn het ook die Valkjes.
Het mooie van het hierbij aanwezig zijn is dat je heerlijke porttretjes kunt maken van de vogels.

Mijn zoon mocht het beestje ook nog even vasthouden en daarna loslaten even poseren voor de foto dan natuurlijk.

De tweede vogel van de dag liet echter lang op zich wachten, de meeste Buizerds in het gebied zijn al wat ouder en dus ook wijzer en laten zich niet snel vangen.
Deze trapte echter wel in de val en moest het hele ritueel ondergaan, dat het beest hier niet blij mee was liet hij duidelijk merken door de ringer flink in de vingers te bijten.

Tja Andries moet je ook maar op de vogel letten in plaats van naar het plaatselijke vrouwelijk schoon kijken.
Tijdens de vangst van deze buizerd zijn er opnames gemaakt van een cameraatje bevestigd op de ball-chatri en deze schijnen geweldig te zijn als ik de cameraman mag geloven.
Het beestje was zo verrast door zijn vangst dat hij per ongeluk in een naast liggend slootje belande waar de cameraman hem in no time ook weer uit had.

Geschrokken als ie was onderging hij de ringerij gelaten en Vince en ik zelf mochten hem nog even van dichtbij bewonderen waarna ik hem snel losliet.

Dit was het einde van een zeer enerverend en leerzame dag.
Ring groep Bergumermeer bedankt.