dinsdag 17 december 2013

Een mooi jaar eindigt mooi.

Langzaam aan komt aan dit geweldige vogeljaar een eind.
Met vele knallers is 2013 een top jaar geworden voor de meeste vogelaars met meerdere hoogtepunten.
En net als we dachten "hier kan niks meer overheen"werd er toch weer een andere mega knaller ontdekt ergens.
Normaal zit ik wat dat betreft in een gunstige provincie maar dit jaar werd er overal wel wat dik's gemeld.
Natuurlijk hadden we in het mooie Friesland een hele dikke met bijvoorbeeld de Roodstuitzwaluw en een Bonte Tapuit.
Maar ook Zeeland had een mooi soort met de Geelsnavelduiker en Groningen met een Withalsvliegenvanger en natuurlijk de Bruinkeelortolaan
Nee ik ga niet alle mooie soorten per provincie noemen maar een Rode rotslijster en natuurlijk de Rossewaaierstaart in Noord-Holland mogen niet ontbreken.
Net zoals de Kleine Klapekster van Zuid-Holland.
En Natuurlijk de Sperweruil van Overijssel.
Dit zijn zomaar een paar hoogte punten van het aflopende jaar en ondanks dat ik hem zelf niet gezien heb de Dwerguil bij Lettele en een Izabeltapuit op de Maasvlakte waar ik dan nog wel op dezelfde dag als de Rossewaaierstaart de Arendbuizerd aan mijn lijst mocht toevoegen.
Het jaar begon goed en eindigt zeker ook goed want dit weekend toch nog twee nieuwe soorten aan mijn lijst kunnen toevoegen met als eerste de Pontische-meeuw.
Nu heb ik niks met meeuwen en lijken die krengen nogal erg op elkaar en hebben ze ook nog eens 5 verschillende kleden.
De pont kreeg ik echter in m'n schoot geworpen.
Ik moest voor wat software in Leeuwarden zijn en en wat me normaal nooit gebeurt gebeurde die dag wel.
Ik draaide de verkeerde kant op en moest de auto dan ook op een parkeerplaats draaien terwijl ik de auto draaide zag ik in een flits twee vogelaars de daar altijd aanwezige meeuwen checken.
Eentje ervan leek verdacht veel op een bekende van mij te weten Jeroen Breidenbach de andere kon ik zo snel niet thuisbrengen maar bleek later Dik Schut te zijn beide bekend van een eerder verhaaltje over een ijsvogelwand.
Snel mijn telefoon gepakt en het nummer van Jeroen gedraaid in eerste instantie reageerde hij even op zijn telefoon maar nam niet op.
Snel even terug gebeld en ja hoor dat was hem, op mijn vraag of er wat tussen zat antwoordde hij ja hoor een pont.
Hierop besloot ik om daar maar snel even heen te rijden en het beest te bekijken.
Aangekomen was Jeroen zo vriendelijk om me het verschil duidelijk te maken tussen de Zilvermeeuwen daar ter plaatse en de Pontische-meeuw  pffff wat een moeilijke beesten.
Ik ben Jeroen en Dik dan ook dankbaar dat ze het beest voor me aanwezen daar was ik alleen nooit uitgekomen.
Helaas kon ik er geen foto van maken voor bewijs maar geloof me zelfs dat is niet eens zo erg.
De tweede kon ik vandaag 14 december toevoegen en dat is wel een knaller.
Voor de echte twitchers niet eens zo spannend die hebben hem wel maar voor mij toch zeker de moeite waard de Witbandkruisbek.
Na al verschillende dagen te zijn gezien en gemeld kreeg ik vandaag de kans om er even heen te gaan.
Mijn vriendin stond op de kerstmarkt in ons dorp en ik had deze middag vrij weinig te doen,zeg maar gerust niks.
In het Noordlaarderbos lopen nogal wat paadjes en staan er op meerdere plaatsen Lariksen waar deze groep op fourageerde, dus mijn keuze was niet eenvoudig,
Na eerst een gebiedje te hebben afgezocht zonder enige Kruisbek besloot ik de andere kant op te gaan omdat ik ze daar eerder hoorde.
Daar stonden verschillende Lariksen waar verschillende groepjes op zaten.
Na deze groepjes goed bekeken te hebben zag ik ineens een duidelijke witte band op een vleugel, yes de Witbandkruisbek was binnen snel de camera gepakt en proberen wat bewijsplaatjes te maken wat redelijk gelukt is de vogel staat er als zodanig herkenbaar op.
Kort nadat ik deze foto gemaakt had vloog de hele groep op en ik besloot samen met de intussen gearriveerde Guido Meeuwissen de groep te volgen.
Na verschillende keren verschillende groepjes te hebben na gekeken vonden we net voor het donker het groepje met de Witband terug, ik kon nog een paar matige foto's maken waarna ik wederom tevreden huiswaarts ging om de boel op de kerstmarkt op te ruimen.

2013 is bijna voorbij voor de meesten een geweldig vogeljaar met zelfs een nieuw jaarrecord, met nog twee weken te gaan is het nog niet duidelijk wat het record zal worden maar ik wens Pieter Doorn proficiat met het nieuwe record.
Voor mezelf sluit ik het jaar tevreden af met een mooi aantal op mijn levenslijst.
Iedereen fijne feestdagen en een vogelrijk 2014 toegewenst.


maandag 9 december 2013

Knallers en een "gewone" zeldzaamheid

Na de mega knaller de Rossewaaierstaart was het even rustig in ons landje wat zeldzame soorten betreft, de trek was wel grotendeels voorbij en daar de Ezumakeeg helemaal droog stond waren daar weinig steltlopers te bewonderen.
Een kleine drie weken na de Waaierstaart werd er een Kuifaalscholver gemeld in de haven van Lauwersoog.
Het beestje zat er al even alvoor ik de kans kreeg om hem te gaan bekijken.
Op Zaterdag 19 Oktober kreeg ik toch de kans om er eindelijk eens te gaan kijken.
In de haven aangekomen zat er nergens maar dan ook nergens een Aalscholver laat staan een Kuifallie.
Toch maar even doorrijden naar het einde dacht ik en maar eens een blik werpen over de Waddenzee, en verdomd ik had geluk daar was het beest volop aan het duiken gelukkig kon ik het "potloodsnaveltje"goed bekijken en nadat het beest opvloog en richting Schiermonnikoog vertrok ging ik richting huis zonder foto maar met een nieuwe soort.
Op Zondag is meestal ons rij dagje en ik besloot deze keer om toch maar even richting de haven te gaan om misschien toch nog een foto te kunnen maken.
Aangekomen in de haven besloot ik om meteen maar naar achteren te rijden waarbij ik plotseling halverwege een Aalscholver met een wel erg dun snaveltje zag zitten op een kleine 10 meter uit de kant.
Opvallend genoeg was er verder helemaal niemand in de buurt om het beest op de gevoelige plaat te krijgen.
Ik natuurlijk wel zo'n kans kon ik niet laten glippen.


De volgende soort werd al een tijdje gezien in het Drents Fries woud.
Naast de influx van gewone Kruisbekken worden er op dit moment overal Grote Kruisbekken gezien en daar dit nog steeds een redelijk dikke rode soort is besloot ik op een maandag er toch maar even te gaan kijken.
In het Drenst Friese woud werden er dus meerdere gemeld maar voor diegene die het niet kennen daar het is nogal een uitgestrekt gebied het zou dan ook wel even zoeken worden.
Nadat ik mijn auto op de parkeerplaats gezet had liep ik richting de plaats waar ze het laatst gezien waren, daar zag ik een bekend gestalte staan en na mijn vraag of ze er zaten antwoordde Remco Been dat er wel gewone zaten maar de grote nog niet gezien was.
We besloten om samen te gaan zoeken eigenlijk met zijn drieen want Remco had pappa dag en had zijn 3 jarig dochtertje meegenomen.
Nadat we er een tijdje hadden rondgelopen kwamen vanuit een andere kant 4 vogelaars gelopen welke ons wisten te vertellen dat ze verderop wel gezien waren.
Terwijl we stonden te praten kwamen er meerdere groepen en soms een enkele Kruisbek over maar op een gegeven moment kwam er eentje over luid roepend met een plomp papegaai-achtig figuur wat we met de daar aanwezige mensen dan ook konden determineren als grote Kruisbek voor mij een Yesssss weer een lifer binnen dit jaar.
Het was al een krankzinnig vogeljaar maar wat zou de rest van het jaar ons nog brengen?
Het antwoord op die vraag kwam voor mij op 08 november toen werd er een Woestijntapuit gemeld bij Pieterburen.
Die dag kon ik er helaas niet meer heen maar er zou op de daar opvolgende zaterdag vast wel ergens een gaatje zijn om er heen te gaan.
En dat klopte ik kon snel even op en neer naar deze mooie soort weliswaar erg kort maar wel erg mooi kunnen bekijken en natuurlijk de nodige bewijsplaatjes kunnen maken.


Was er vrij druk maar niet zo druk als dat ik verwacht had.
Na een klein kwartiertje genoten te hebben van dit fraaie beestje maar weer huiswaarts gekeerd maar nummer 309 was binnen wat een te gek jaar ik blijf het maar herhalen.
Maar het einde tot nu toe was nog niet daar 12 november werd er door een machinist van de NS een Sperwer-uil gemeld bij Zwolle.
Door de meesten onder ons werd er wat lacherig over gedaan maar er waren in ieder geval wat lokale vogelaars die toch besloten om te gaan zoeken.
Helaas werd er de dagen erna niks meer gevonden wat op een Sperwer-uil leek.
Tot zondagavond de 24ste er ineens een Sperwer-uil gemeld werd te.......................................................... Zwolle ja.
Heel de vogelaars wereld was weer in rep en roer natuurlijk was immers pas de vierde keer dat het beestje in Nederland werd gezien.
Na even nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat het beestje er de maandag ook nog wel zou zitten het was namelijk een herontdekking.
Nu de 24ste werd het beestje ineens wel weer gezien maar kwam de melding redelijk laat te laat voor mij om in de auto te springen en met de stille doch grote hoop dat hij er dus de 25ste ook nog wel zou zitten.
Zoals ik hoopte en wel dacht was dit ook het geval en daar ik er die maandagmorgen toch bijna langs kwam het beest onder slechte lichtomstandigheden prima kunnen bekijken en zelfs met de telefoon een digiscoopbewijsplaat kunnen maken.
Twee dagen later was het weer een stuk beter en besloot ik met een collega nog maar eens terug te gaan nu niet zozeer voor de waarneming maar meer voor de foto's.
Natuurlijk blijft het een schitterende vogel en dat was ook te merken aan alle aandacht die het beest kreeg en nog steeds krijgt.
Zelfs de media is er massaal opgedoken en er is dan ook geen zender geweest die er niet enige zendtijd aan gespendeerd heeft met als gevolg een nog grotere toeloop van mensen dan normaal het geval zou zijn met een knaller als dit.

Dezelfde week werd er ook een Swinhoes boszanger gezien bij Kamperhoek deze was de week ervoor geringd op de ringbaan aldaar en werd dus wonder boven wonder teruggevonden.
Ik heb 1 poging gedaan en het daar maar bij gelaten om het beest nu alleen te horen vind ik normaal niet erg maar er heerst ook nogal grote onzekerheid of het wel het geluid is van de zanger.
Nee teveel onzekerheden bij deze soort en ik laat deze dan ook maar aan mij voorbij gaan.
Het jaar is bijna voorbij en kan voor mij niet meer stuk met vele bijzondere en mooie soorten.
Wie weet hoe we het jaar gaan afsluiten we zullen zien.
Maar intussen staat de teller op 310 en dat zijn er zeker 5 meer dan ik had durven hopen.