Jaarafsluiting 2014

Een tijdje al geen blog meer geschreven mede door mijn drukke werkzaamheden en de nodige cursussen die ik voor de baas mocht volgen.
Maar vandaag dan toch maar de jaarafsluiting niet dat jullie heel veel gemist hebben maar zoals een goed blogger betaamt moet je wel even met een fatsoenlijke jaarafsluiting komen.
Althans dat is mijn bescheiden mening.
Zoals ik in het begin van het jaar schreef zou dit een jaarlijst jaar worden echter zoals dat wel vaker gaat bij mij duurt dat jaarlijsten ongeveer 3 maanden ;-).
de uiteindelijke teller is dan ook op 215 blijven hangen.
Het soorten achterna jagen is ook afgelopen ik ga geen ellenlange stukken meer rijden om een vogeltje te bekijken voor 10 minuten dit meestal door chronisch tijd gebrek.
Punt 1 is dat zonde van mijn toch al spaarzame tijd punt 2 kost het gigantisch veel brandstof en laten we eerlijk zijn het is ook nogal milieu belastend.
Toch wil ik jullie het verhaal van de laatste 2 niet onthouden.
We beginnen met de Spaanse mus, dit beestje werd ontdekt al foeragerend tussen de Vinken op de Maasvlakte.
Een pokke eind rijden vanuit Friesland en ik was dan ook niet van plan om dat beestje te gaan twitchen.
Nu moest ik echter door mijn werk naar het altijd gezellige Breda en tja dat is toch redelijk in de buurt van de Maasvlakte ik besloot dan ook om wat eerder te weg te gaan en een poging te doen om het beestje op mijn lijst te krijgen.
Uiteindelijk was het maar 3 kwartier omrijden en drie kwartier is binnen een uur wat ik als grens gesteld had om te gaan rijden voor een soort.
Welke grens zullen jullie zeggen, nou de grens van maximaal een uur omrijden of rijden vanaf de plaats waar ik op dat moment ben of moet zijn.
Aangekomen op de plaats waar het beest zou zitten stonden er natuurlijk al meerdere vogelaars aandachtig rond te turen.
Helaas was het beest die dag nog niet gezien en tja wederom door mijn chronische tijd gebrek besloot ik om maximaal een half uurtje mee te zoeken.
Na een kleine 10 minuten kwam het beestje echter ineens aanvliegen en ging uitgebreid zitten eten en rusten op een daar aanwezig klein grasveldje.
Alle aanwezige natuurlijk als een gek naar het ding toe waardoor deze weer opvloog en even verderop op een hek de boel eigenwijs ging zitten bekijken.
Ik besloot om snel wat bewijsplaten te schieten en verder te gaan naar het altijd mooie Breda.
De bekende platen zijn echter van zo'n slechte kwaliteit dat ik jullie deze bespaar.
Des al niet te min soort 322 was binnen en mijn dag kon niet meer stuk wat een heerlijk eigenwijs beestje was dat zeg.
De rest van het jaar werd in beslag genomen door cursussen en er werd gelukkig ook niet zo heel veel gemeld.
Echter daar kwam ineens de melding van een Witkruintapuit ergens in Zuid Holland.
Te bizar voor woorden eigenlijk want na dat ik eerst mezelf verdiept had in het beestje blijkt dit een Afrikaanse soort te zijn wat ook nog eens geen trekvogel is dus een standvogel.
Aan de hand van foto's geplaatst bij de waarnemingen bleek het beest ook nogal erg slechte teentjes te hebben en ik kon dan ook al snel voor mezelf de beslissing nemen dat dit voor mij een escape was.
Een paar weken later werd er hemelsbreed 15 kilometer  verderop ineens een Afrikaanse Woestijngrasmus gezien hmmmmmm ook een erg mooi vogeltje maar de toevalligheden wat dat betreft lagen er wat mij betreft veel te dik bovenop ook dit is namelijk  een standvogel en tja een Witkruintapuit en een Afrikaanse Woestijngrasmus op 15 kilometer van elkaar dat moet zelfs bij de doorgewinterde vogelaar toch wel vraagtekens oproepen.
Het was voor mij dan ook geen reden om erheen te gaan en deze toch wel mooie vogels te laten voor wat ze waren.
De maand december kwam er aan en de feestdagen stonden dan ook al op de deur te kloppen.
Voor de meesten onder ons een tijd van gezellig samen zijn en genieten van elkaar.
Voor ons echter niet ons zeggen de kerstdagen niet veel en voor mij is het altijd tweede kerstdag in de auto naar Brabant om mijn zoon op te halen die dan een paar dagen aan het eind van het jaar zijn vader komt vervelen.
Dit is ook een jaarlijks terugkerend fenomeen en ik moet zeggen het bevalt me altijd prima.
Echter hij word ouder en wil graag oud op nieuw met zijn maten in Brabant door brengen wat ik volkomen begrijp want toen ik zelf die leeftijd had vond ik er bij mijn ouders ook niet echt veel meer aan.
Dit houd echter wel in dat ik dus oudjaarsdag de hele dag in de auto zit en daar had ik dit jaar niet echt heel veel zin in.
Ik besloot dan ook om hem de 30ste terug te brengen.
Nu werd er rond die tijd al een dag of wat een Pallas Boszanger gemeld in de Oostvaardersplassen en even verderop bij Biddinghuizen een Kleine Topper.
Toch wel twee soorten die ik graag op mijn levenslijst wil toevoegen dacht ik en daar het in totaal misschien een half uurtje omrijden was besloot ik om die twee toch maar te gaan bekijken.
Echter de Pallas Boszanger werd natuurlijk op de 30ste niet meer gemeld.
Grrrrr gelukkig werd de Kleine Topper wel weer gezien en ging de reis via Biddinghuizen naar Brabant.
Zo gezegd zo gedaan en al snel kwamen we aan in Biddinghuizen de auto geparkeeerd en de dijk over gestoken en wat ik daar zag.......
Pffffffff ik denk wel een 10000 Kuif en Tafel eenden wat een gigantische hoeveelheid eenden zat daar zag.
Hoe was het de ontdekker gelukt om daar net die ene kleine Topper tussen uit te halen echt knap werk.
De moed zakte me in mijn schoenen maar gelukkig stonden er een paar mensen te kijken door telescopen dus mijn moed kroop langzaam weer wat omhoog.
Snel er heen gelopen en de vraag gesteld issie in beeld????
Er werd bevestigend ge-antwoord en het beest bleek vooraan met de kop in de veren rond te dobberen tussen de vele Kuifeenden.

Snel maar weer de bewijsplaatjes geschoten en door naar Brabant ik had tenslotte nogal een lange reis te gaan.
Het jaar is nu ten einde en ik ga me weer voornemen om eens een jaarlijst bij te houden ik ben benieuwd hoelang ik het vol ga houden dit jaar dus geëindigd op 215 voor het jaar en 323 voor de levenslijst.
Ik  hou jullie volgend jaar weer op de hoogte hopenlijk wat vaker dan het afgelopen jaar we zullen zien.

318-319-320-321

Even een update met vier toch wel redelijke soorten al zeg ik het zelf.
De eerste was er eentje die ik al verschillende malen gemist had eerst een keertje in Groningen de tweede keer in Limburg.
Welke zullen jullie je nu afvragen natuurlijk.
Het gaat om de Ralreiger, deze kleine reiger werd gemeld op vrijdag terwijl ik op de terugweg was vanuit Brabant naar het mooie Friesland met natuurlijk mijn zoon in de auto.
Deze keer maar geen overleg gepleegd met hem hij was ziek uit school gehaald door mij dus had ik extra tijd over en besloot daarom zonder enige vorm van overleg naar het beest te gaan welke gemeld was in Heeg.
Daar aangekomen zat Haije Valkema al met zijn telescoop de oever af te turen en had het beest even in beeld gehad maar het laatste half uur helaas niet meer.
Ik had het nog wel even aan tijd en daar mijn zoon 15 is heeft die nog weinig keus als zijn vader besluit om even te blijven.
Lang duurde het echter niet want na een 10 tal minuten vloog er ineens een kleine witte reiger op vanuit het riet, daar was de Ralreiger snel proberen wat plaatjes te schieten als bewijs wat redelijk lukte.

Wat een klein beestje was dat zeg dacht namelijk eerst dat het een meeuw was maar gelukkig kon ik de typische reiger houding zien waardoor ik het beest al snel als Ralreiger kon determineren.
Nog even gewacht op Marchel Stienstra die met de hele familie onderweg was naar een familie weekend maar deze mooie soort toch ook even wilde meenemen.
Toen snel naar huis voor mijn welverdiende weekend.
Een week later was ik onderweg naar huis toen er bij Zwolle of all places een Rosse Franjepoot.
Daar dit toch wel een soort was die ik graag wilde zien en hij onderweg naar huis zat was de keuze niet zo moeilijk een klein stukje omrijden dus.
Na wat zoek werk om de juiste weg te vinden kwam ik bij een uitkijkpunt over een mooi stukje natuur waar het vrouwtje in zomerkleed rustig rondstapte.
Mijn gebruikelijke bewijsplaatjes gemaakt en snel de foto op waarneming gezet met de waarneming zelf natuurlijk.
Thuis aangekomen dacht ik de foto's op de computer te hebben gezet en formatteerde mijn geheugen kaartje iets wat ik normaal altijd pas doe als ik gecontroleerd heb of de foto's er wel goed op staan....... jullie raden het al dit keer dus niet en ja hoor het ging fout geen foto's op de laptop dus helaas ook geen foto bij dit verhaal van dit mooie beest... gelukkig had ik er bij waarneming al eentje staan dus bewijs is er wel ;-).
Een maand later werden er meerdere Lachstern's gemeld in Groningen en besloot ik maar eens te gaan kijken of ik die aan mijn levenslijst kon toevoegen.
Daar aangekomen kon ik kiezen uit twee plekken waar tussen de beesten op en neer vlogen hmmm dat was dus zoeken geblazen.
Aangekomen op de eerste plaats was er niks te zien als wat visdiefjes deze zaten er wat op een buis die in het water lag.
Even snel gekeken of de Sterntjes er tussen zaten wat helaas niet het geval was.
Ik besloot om naar de andere plek te rijden toen ik op de terugweg ineens het typische geluid hoorde waar het beest zijn naam aan dankt.
Een snelle blik omhoog met de verrekijker en daar vloog er eentje yes nummer 320 was binnen helaas vloog het beest achter een stel bomen door en kon ik hem daarna niet meer terug vinden helaas.
Door dat gebeuren kon ik dus jammer genoeg ook geen bewijsplaatje maken.
Omdat het vakantie is en voor een hoop mensen al was besloot ik om een vistochtje te maken op de MS Tender.
Op een erg drukke volle boot was er niet heel veel ruimte om te vissen en bedacht ik me om eens wat ruimer rond te kijken naar wat er zoal aan Meeuwen spul rond vloog naast de boot en verder de zee op.
Na een paar keer gestopt te zijn om te proberen wat Makrelen te vangen zag ik in de verte mijn nummer 321 vliegen snel de camera gepakt om ondanks de afstand en de deining te proberen het beest vast te leggen.
Wat weliswaar waar lukte maar door een domme fout van mij stond mijn iso op 1600 wat natuurlijk veel te hoog is om een mooie foto te maken het bewijsplaatje was er dus echt klagen mag ik niet.
Het betreft ook geen zeldzaamheid en het is meer een schaamsoort die ik hierdoor heb weg gewerkt de Jan van Gent.

Niet mijn beste foto maar zoals altijd een redelijk bewijsplaatje.
Nummer 321 is alweer een feit en het jaar duurt nog 3,5 maand we zien wel waar het schip strand dit jaar.
Ik hou jullie op de hoogte.

2014 wat een begin

Pfff 2014 is nog niet eens een maand oud of daar is de eerste echte dikke knaller al binnen.
Op zaterdag laat in de middag word er ineens een Bruine Klauwier gemeld, natuurlijk veel te ver weg het beest zit bij Netterden te ver om voor het donker te halen en op zondag moet ik toch naar Brabant dus tja maar hopen.
Klauwieren zijn normaal nachttrekkers maar daar het niet echt trektijd is had ik alle hoop dat het beest er dus op zondag nog zou zitten.
Na een kort overleg met mijn zoon besloot ik om mijn wekelijkse voetbalwedstrijd van mijn favoriete club dit keer maar eens te laten voor wat het was en om twee uur eerder te vertrekken naar Brabant zodat ik een kleine tussenstop zou kunnen maken bij de Klauwier.
Zoon lief was het er niet helemaal mee eens want ook hij heeft het rood witte bloed door zijn aderen stromen en wilde eigenlijk de wedstrijd niet missen, maar goed hij is afhankelijk van mij en zou toch mee moeten, dan maar met een chagrijnige zoon in de auto.
Onderweg kwam ik erachter dat het redelijk in de buurt is van Zeddam en laat daar nu net toevallig een collega wonen.
Snel even contact gemaakt en ook hij zou even naar de Bruine Klauwier komen waarna we bij hem even een bakkie koffie zouden gaan drinken alvorens de weg naar het zuiden zou worden vervolgd.
Aangekomen op de plaats waar het beestje gezien was stonden gelukkig nog meerdere auto's waardoor ik zeker wist dat ik goed was.
Snel de scoop uit de wagen genomen de zoon de camera om de nek gegooid voor het bewijsplaatje en het weiland ingestapt.
Er naar toe lopend kwam ik wat mensen tegen die op de terug weg waren en deze bevestigden dat het beestje er nog zat maar dat het verzoek van de boer was gekomen om niet meer het weiland in te gaan vanwege het vertrappen van het gras.
Aan de grote hoeveelheid sporen kon ik me dat goed voorstellen, de boer zelf liep echter nog in het land en hij vond het geen probleem als ik nog even zou kijken als er vanaf de maandag maar niemand meer inging.
Ik kon dat natuurlijk niet beloven maar hoopte dat het de maandag goed zou gaan want dat er nog meer mensen zouden komen was wel duidelijk natuurlijk.
Een goede maand na de Bruine Klauwier werd er een Kleine Trap gevonden in Drenthe en wederom was het een vrijdag dat ik er heen kon samen met zoonlief.
Weer een nieuwe soort en wat voor 1 als dat zo door zou gaan zou er heel wat bijkomen dit jaar.
Helaas zat de Trap in een erg groot onoverzichtelijk gebied waardoor het maken van een bewijsplaat niet echt gemakkelijk was, ik bespaar jullie dus ook de miserabele foto.
Dit geldt tevens voor de bruine klauwier ook deze zat niet echt dichtbij en zoals boven beschreven was het ook niet wenselijk om door de wei te banjeren.
Inmiddels was ook het jaarlijsten er alweer een beetje bij in geschoten wat mezelf niet echt verbaasd goede voornemens zijn aan mij niet echt besteed dit wat betreft jaarlijsten maar ook het stoppen met roken bijvoorbeeld alhoewel ik nu inmiddels met poging 4 bezig ben.
een 14 dagen na de Kleine Trap kon ik echter toch alweer een nieuwe bijschrijven te weten het Bokje een vrij algemene vogel maar erg moeilijk te spotten laat staan te fotograferen maar 316 was wel een feit.
Nu heb ik van het Bokje nog geen foto kunnen maken en zo hou je als vogelaar toch nog altijd een wens open om als fotograaf nog een foto te maken van dit beest.
Een rustige maand volgde waarin wel het een en ander gemeld werd maar ik geen tijd had om fanatiek te twitchen.
Een maand later kwam toch 317 binnen waaien wederom geen zeldzaamheid maar een vrij algemene Waterpieper.
Dit was een soort die je overal wel tegenkomt van Limburg tot hier in Friesland je moet er alleen even tegen aan blunderen zoals we dat zo mooi zeggen. Dat gebeurde uiteindelijk op 10 minuten van huis in een mooi nieuw aangelegd gebied.

ook niet de meest mooie foto maar wel een duidelijke bewijsplaat.
Ondertussen hadden we bij mijn basis op de Veluwe een mooi hutje gemaakt.
De we in deze zijn Michel Bulte en ondergetekende natuurlijk.
Omdat als ik de kans krijg toch een mooie foto wil maken was dit hutje een ideale uitkomst om tijdens mijn lunchpauzes en net na het werk hierin lekker te ontspannen en tegelijk foto's te maken van vogels.
In de eerste weken na dat we klaar waren konden we al 24 soorten bijschrijven als bezoekende op ons watertje.
Sommige van deze soorten zijn echter zo kort ter plaatse dat het niet eens mogelijk was om er een foto van te maken maar wederom zo hou je iets te wensen over.
Ben er nu namelijk achter als je zo zit word je erg kritisch over hoe je een foto wil hebben.
Maakte ik van de eerste Appelvink die we op bezoek kregen nog een foto of 100, tegenwoordig moet het echtpaar wel op een speciale manier gaan zitten anders knip ik niet 1 keer.
Al blijft het een bijzonder mooie fotogenieke vogel.

Het twitchen dus op een laag pitje en daar heb ik op sommige momenten redelijk veel spijt van.
Zo werd er op Koningsdag een Witstaartkievit gemeld in Den Helder en tevens een voor Nederland nieuwe soort de Roodkeellijster deze echter bij Heemskerk en 5 kilometer te lopen in het duin.
Ok de Roodkeel zou ik zeker niet doen dat zou alleen maar stress opleveren en daar had ik geen zin in voor de Witstaart wilde ik wel een uitzondering maken, na kort overleg met mijn vriendin besloten we naar Den Helder te gaan waarna echter kort nadat we dat besloten hadden het bericht kwam dat de vogel hoog was opgevlogen en vertrokken was richting zuid oost.
Dit was voor mij reden om niet te gaan en we besloten dan ook richting Dokkum te gaan voor een bezoekje aan een van de vele vrijmarkten (soms moet je de vrouw ook haar zin geven).
Bij thuiskomst bleek de vogel niet te zijn vertrokken maar een stukje verder was gaan zitten en  nu inmiddels weer op de oude plek zat.
De volgende dagen bleef het beest maar zitten en ik kreeg goede hoop dat hij er op vrijdag ook nog zou zijn dat was de dag waarop ik toch in Den Helder moest zijn.
Helaas op woensdag werd wederom gemeld dat hij hoog was opgevlogen en inderdaad de donderdag werd hij niet meer gezien.
Moraal van dit laatste stukje wat voor de ene hoog is is voor een Witstaartkievit een rondje vliegen om ergens anders te gaan zitten, wat voor een ander hoog is is voor diezelfde Kievit reden om te vertrekken zodat ik hem helaas niet heb kunnen zien,
Maar ook hier geldt er moet wat te wensen over blijven.
Al met al staat de teller op 317 en gaan we langzamerhand toch het twitchen weer een beetje oppakken ik mis teveel mooie soorten die misschien wel nooit meer terug komen.
Ik hou jullie op de hoogte

Wat brengt 2014?

Wat zal 2014 ons brengen?
Zo een jaar als vorig jaar zal het waarschijnlijk niet worden maar je weet het natuurlijk nooit.
Vorig jaar mooi afgesloten met het Dwerguiltje in Overijssel.
Ik ga hier nu niet meer over zeggen alhoewel als ik de situatie aldaar bekijk het weinig uitmaakt of ik er iets over vertel of niet.
Maar afspraak is afspraak en ik vertel hier later nog wel een keertje over met foto's.
De eerste dagen van dit jaar werd er een Sneeuwuil gemeld op Texel en later op Vlieland.
Nu ben ik niet zo van naar het eiland vliegen voor een soort maar dit was wel een erg mooie.
Vooral na het uilen geweld van de afgelopen weken.
Via de whatsapp groep gevraagd of er meer mensen zin hadden om te gaan en al snel bleek dat we met 4 man die kant op zouden gaan.
Die dinsdagmorgen in alle vroegte opgestaan en de mannen in Leeuwarden opgehaald zodat we op tijd op de boot konden zitten.
De ellende van Vlieland is dat er weinig boten heengaan en ook weinig van terug komen.
We hadden de eerste boot en zouden de laatste van 1700 uur terug nemen.
Eenmaal op de boot besloten Harm en u blogger toch maar op het dek te gaan staan en al snel zagen we de eerste Roodkeelduiker voorbij vliegen.
Zo de eerste nieuwe voor de jaarlijst was binnen en binnen niet al te lange tijd volgden er meerdere zoals de Topper en de Eider.
Vervolgens hingen er natuurlijk wat meeuwen achter de boot waaronder een mooie Drieteenmeeuw.
Omdat ik mijn camera nog beneden had liggen helaas geen plaatjes van gemaakt ik wilde de batterijen zoveel mogelijk sparen voor de doelsoort van vandaag de Sneeuwuil.
Toen de boot na anderhalf uur eindelijk aanmeerde stond er een windkracht 7 en dat was natuurlijk vrij vervelend voor een niet fietser zoals ik.
Daarom besloot ik ter plekke mijn fietshuur op te waarderen naar een elektrische fiets.
Dat zou mij een hoop ellende schelen want zoals de windrichting was zouden we de eerste 7 kilometer flink tegen de wind in op moeten fietsen.
Ruurd Jelle besloot samen met Mark om toch voor de gewone fiets te gaan man o man wat hebben ze daar spijt van gekregen zeg na een 200 meter kwam het eerste obstakel een hoog duin waar we tegen op moesten met de tegen wind.
Al snel liepen Harm en ik dan ook voor op die twee en was het regelmatig wachten.
Aangekomen op de plaats waar het beest daags ervoor het laatst was gezien besloten Harm en ik alvast opzoek te gaan.
Maar helaas geen Sneeuwuil te bekennen.
Nadat we de hele omgeving hadden afgespeurd met meerdere vogelaars en we het eigenlijk meer dan zat waren besloten we nog 1 keer naar de plaats te gaan waar het beest het meest gezien was langs het pad van 20 bij de daar aanwezige kraal.
Ook daar was echter niks te vinden en teleurgesteld keerden we terug naar de haven waar we eventueel nog een Kuifaalscholver tegen zouden kunnen komen.
Onderweg naar de haven natuurlijk honderden Meeuwen maar niks speciaals ook verschillende Bontbekplevieren maar allemaal te ver weg voor een behoorlijke foto.
Bijna bij de haven aangekomen zat er ineens een Rosse Grutto op een stukje gras.
Hier de camera's maar op gericht het was een schrale troost maar goed zo mooi had ik een Rosse Grutto nog niet voor de lens gehad en daar de terugweg in het bijna donker zou zijn hoefde ik ook mijn batterijen niet meer te sparen.
Hier hebben we ons dan ook nog een half uurtje mee kunnen vermaken.

Na dat de vogel verder wegliep en we er meer dan genoeg van hadden besloten we toch maar een biertje te gaan drinken op deze geweldige dip, helaas geen Sneeuwuil wel een erg gezellige dag gehad met als afsluiting nog een mooie zonsondergang.

Helaas het jaar 2014 begint niet zoals 2013 eindigde maar we staan pas aan het begin dus wie weet waar het eindigt met nog zoveel tijd voor ons.
Inmiddels zijn de eerste knallers alweer gemeld helaas te ver weg voor mij om maar even naar toe te rijden.
Er moet natuurlijk altijd wat te wensen overblijven he Zeeland en de west kust zijn nu de gebieden waar je moet zijn maar voor je het weet valt er weer van alles moois in Friesland neer.
De teller staat op 313 dus we zullen zien waar we aan het eind van dit jaar staan.
Dit jaar gaan we eens serieus de jaarlijst bijhouden, vorig jaar bleef de teller op 199 steken daar zullen we dit jaar eens wat aan gaan doen.

Een mooi jaar eindigt mooi.

Langzaam aan komt aan dit geweldige vogeljaar een eind.
Met vele knallers is 2013 een top jaar geworden voor de meeste vogelaars met meerdere hoogtepunten.
En net als we dachten "hier kan niks meer overheen"werd er toch weer een andere mega knaller ontdekt ergens.
Normaal zit ik wat dat betreft in een gunstige provincie maar dit jaar werd er overal wel wat dik's gemeld.
Natuurlijk hadden we in het mooie Friesland een hele dikke met bijvoorbeeld de Roodstuitzwaluw en een Bonte Tapuit.
Maar ook Zeeland had een mooi soort met de Geelsnavelduiker en Groningen met een Withalsvliegenvanger en natuurlijk de Bruinkeelortolaan
Nee ik ga niet alle mooie soorten per provincie noemen maar een Rode rotslijster en natuurlijk de Rossewaaierstaart in Noord-Holland mogen niet ontbreken.
Net zoals de Kleine Klapekster van Zuid-Holland.
En Natuurlijk de Sperweruil van Overijssel.
Dit zijn zomaar een paar hoogte punten van het aflopende jaar en ondanks dat ik hem zelf niet gezien heb de Dwerguil bij Lettele en een Izabeltapuit op de Maasvlakte waar ik dan nog wel op dezelfde dag als de Rossewaaierstaart de Arendbuizerd aan mijn lijst mocht toevoegen.
Het jaar begon goed en eindigt zeker ook goed want dit weekend toch nog twee nieuwe soorten aan mijn lijst kunnen toevoegen met als eerste de Pontische-meeuw.
Nu heb ik niks met meeuwen en lijken die krengen nogal erg op elkaar en hebben ze ook nog eens 5 verschillende kleden.
De pont kreeg ik echter in m'n schoot geworpen.
Ik moest voor wat software in Leeuwarden zijn en en wat me normaal nooit gebeurt gebeurde die dag wel.
Ik draaide de verkeerde kant op en moest de auto dan ook op een parkeerplaats draaien terwijl ik de auto draaide zag ik in een flits twee vogelaars de daar altijd aanwezige meeuwen checken.
Eentje ervan leek verdacht veel op een bekende van mij te weten Jeroen Breidenbach de andere kon ik zo snel niet thuisbrengen maar bleek later Dik Schut te zijn beide bekend van een eerder verhaaltje over een ijsvogelwand.
Snel mijn telefoon gepakt en het nummer van Jeroen gedraaid in eerste instantie reageerde hij even op zijn telefoon maar nam niet op.
Snel even terug gebeld en ja hoor dat was hem, op mijn vraag of er wat tussen zat antwoordde hij ja hoor een pont.
Hierop besloot ik om daar maar snel even heen te rijden en het beest te bekijken.
Aangekomen was Jeroen zo vriendelijk om me het verschil duidelijk te maken tussen de Zilvermeeuwen daar ter plaatse en de Pontische-meeuw  pffff wat een moeilijke beesten.
Ik ben Jeroen en Dik dan ook dankbaar dat ze het beest voor me aanwezen daar was ik alleen nooit uitgekomen.
Helaas kon ik er geen foto van maken voor bewijs maar geloof me zelfs dat is niet eens zo erg.
De tweede kon ik vandaag 14 december toevoegen en dat is wel een knaller.
Voor de echte twitchers niet eens zo spannend die hebben hem wel maar voor mij toch zeker de moeite waard de Witbandkruisbek.
Na al verschillende dagen te zijn gezien en gemeld kreeg ik vandaag de kans om er even heen te gaan.
Mijn vriendin stond op de kerstmarkt in ons dorp en ik had deze middag vrij weinig te doen,zeg maar gerust niks.
In het Noordlaarderbos lopen nogal wat paadjes en staan er op meerdere plaatsen Lariksen waar deze groep op fourageerde, dus mijn keuze was niet eenvoudig,
Na eerst een gebiedje te hebben afgezocht zonder enige Kruisbek besloot ik de andere kant op te gaan omdat ik ze daar eerder hoorde.
Daar stonden verschillende Lariksen waar verschillende groepjes op zaten.
Na deze groepjes goed bekeken te hebben zag ik ineens een duidelijke witte band op een vleugel, yes de Witbandkruisbek was binnen snel de camera gepakt en proberen wat bewijsplaatjes te maken wat redelijk gelukt is de vogel staat er als zodanig herkenbaar op.

Kort nadat ik deze foto gemaakt had vloog de hele groep op en ik besloot samen met de intussen gearriveerde Guido Meeuwissen de groep te volgen.
Na verschillende keren verschillende groepjes te hebben na gekeken vonden we net voor het donker het groepje met de Witband terug, ik kon nog een paar matige foto's maken waarna ik wederom tevreden huiswaarts ging om de boel op de kerstmarkt op te ruimen.

2013 is bijna voorbij voor de meesten een geweldig vogeljaar met zelfs een nieuw jaarrecord, met nog twee weken te gaan is het nog niet duidelijk wat het record zal worden maar ik wens Pieter Doorn proficiat met het nieuwe record.
Voor mezelf sluit ik het jaar tevreden af met een mooi aantal op mijn levenslijst.
Iedereen fijne feestdagen en een vogelrijk 2014 toegewenst.

Knallers en een "gewone" zeldzaamheid

Na de mega knaller de Rossewaaierstaart was het even rustig in ons landje wat zeldzame soorten betreft, de trek was wel grotendeels voorbij en daar de Ezumakeeg helemaal droog stond waren daar weinig steltlopers te bewonderen.
Een kleine drie weken na de Waaierstaart werd er een Kuifaalscholver gemeld in de haven van Lauwersoog.
Het beestje zat er al even alvoor ik de kans kreeg om hem te gaan bekijken.
Op Zaterdag 19 Oktober kreeg ik toch de kans om er eindelijk eens te gaan kijken.
In de haven aangekomen zat er nergens maar dan ook nergens een Aalscholver laat staan een Kuifallie.
Toch maar even doorrijden naar het einde dacht ik en maar eens een blik werpen over de Waddenzee, en verdomd ik had geluk daar was het beest volop aan het duiken gelukkig kon ik het "potloodsnaveltje"goed bekijken en nadat het beest opvloog en richting Schiermonnikoog vertrok ging ik richting huis zonder foto maar met een nieuwe soort.
Op Zondag is meestal ons rij dagje en ik besloot deze keer om toch maar even richting de haven te gaan om misschien toch nog een foto te kunnen maken.
Aangekomen in de haven besloot ik om meteen maar naar achteren te rijden waarbij ik plotseling halverwege een Aalscholver met een wel erg dun snaveltje zag zitten op een kleine 10 meter uit de kant.
Opvallend genoeg was er verder helemaal niemand in de buurt om het beest op de gevoelige plaat te krijgen.
Ik natuurlijk wel zo'n kans kon ik niet laten glippen.

De volgende soort werd al een tijdje gezien in het Drents Fries woud.
Naast de influx van gewone Kruisbekken worden er op dit moment overal Grote Kruisbekken gezien en daar dit nog steeds een redelijk dikke rode soort is besloot ik op een maandag er toch maar even te gaan kijken.
In het Drenst Friese woud werden er dus meerdere gemeld maar voor diegene die het niet kennen daar het is nogal een uitgestrekt gebied het zou dan ook wel even zoeken worden.
Nadat ik mijn auto op de parkeerplaats gezet had liep ik richting de plaats waar ze het laatst gezien waren, daar zag ik een bekend gestalte staan en na mijn vraag of ze er zaten antwoordde Remco Been dat er wel gewone zaten maar de grote nog niet gezien was.
We besloten om samen te gaan zoeken eigenlijk met zijn drieen want Remco had pappa dag en had zijn 3 jarig dochtertje meegenomen.
Nadat we er een tijdje hadden rondgelopen kwamen vanuit een andere kant 4 vogelaars gelopen welke ons wisten te vertellen dat ze verderop wel gezien waren.
Terwijl we stonden te praten kwamen er meerdere groepen en soms een enkele Kruisbek over maar op een gegeven moment kwam er eentje over luid roepend met een plomp papegaai-achtig figuur wat we met de daar aanwezige mensen dan ook konden determineren als grote Kruisbek voor mij een Yesssss weer een lifer binnen dit jaar.
Het was al een krankzinnig vogeljaar maar wat zou de rest van het jaar ons nog brengen?
Het antwoord op die vraag kwam voor mij op 08 november toen werd er een Woestijntapuit gemeld bij Pieterburen.
Die dag kon ik er helaas niet meer heen maar er zou op de daar opvolgende zaterdag vast wel ergens een gaatje zijn om er heen te gaan.
En dat klopte ik kon snel even op en neer naar deze mooie soort weliswaar erg kort maar wel erg mooi kunnen bekijken en natuurlijk de nodige bewijsplaatjes kunnen maken.

Was er vrij druk maar niet zo druk als dat ik verwacht had.
Na een klein kwartiertje genoten te hebben van dit fraaie beestje maar weer huiswaarts gekeerd maar nummer 309 was binnen wat een te gek jaar ik blijf het maar herhalen.
Maar het einde tot nu toe was nog niet daar 12 november werd er door een machinist van de NS een Sperwer-uil gemeld bij Zwolle.
Door de meesten onder ons werd er wat lacherig over gedaan maar er waren in ieder geval wat lokale vogelaars die toch besloten om te gaan zoeken.
Helaas werd er de dagen erna niks meer gevonden wat op een Sperwer-uil leek.
Tot zondagavond de 24ste er ineens een Sperwer-uil gemeld werd te.......................................................... Zwolle ja.
Heel de vogelaars wereld was weer in rep en roer natuurlijk was immers pas de vierde keer dat het beestje in Nederland werd gezien.
Na even nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat het beestje er de maandag ook nog wel zou zitten het was namelijk een herontdekking.
Nu de 24ste werd het beestje ineens wel weer gezien maar kwam de melding redelijk laat te laat voor mij om in de auto te springen en met de stille doch grote hoop dat hij er dus de 25ste ook nog wel zou zitten.
Zoals ik hoopte en wel dacht was dit ook het geval en daar ik er die maandagmorgen toch bijna langs kwam het beest onder slechte lichtomstandigheden prima kunnen bekijken en zelfs met de telefoon een digiscoopbewijsplaat kunnen maken.
Twee dagen later was het weer een stuk beter en besloot ik met een collega nog maar eens terug te gaan nu niet zozeer voor de waarneming maar meer voor de foto's.
Natuurlijk blijft het een schitterende vogel en dat was ook te merken aan alle aandacht die het beest kreeg en nog steeds krijgt.
Zelfs de media is er massaal opgedoken en er is dan ook geen zender geweest die er niet enige zendtijd aan gespendeerd heeft met als gevolg een nog grotere toeloop van mensen dan normaal het geval zou zijn met een knaller als dit.

Dezelfde week werd er ook een Swinhoes boszanger gezien bij Kamperhoek deze was de week ervoor geringd op de ringbaan aldaar en werd dus wonder boven wonder teruggevonden.
Ik heb 1 poging gedaan en het daar maar bij gelaten om het beest nu alleen te horen vind ik normaal niet erg maar er heerst ook nogal grote onzekerheid of het wel het geluid is van de zanger.
Nee teveel onzekerheden bij deze soort en ik laat deze dan ook maar aan mij voorbij gaan.
Het jaar is bijna voorbij en kan voor mij niet meer stuk met vele bijzondere en mooie soorten.
Wie weet hoe we het jaar gaan afsluiten we zullen zien.
Maar intussen staat de teller op 310 en dat zijn er zeker 5 meer dan ik had durven hopen.

Rossewaaierstaart

Na alle ellende van de afgelopen week met mijn ex auto en de heerlijke goedmaker met de Steppevorkstaart Plevier had ik niet verwacht om zo snel weer een nieuw verhaaltje te kunnen opschrijven.
Deze week werd er ineens van alles gemeld van de meest zeldzame soorten van Struikriet zanger tot Noordse Boszanger tot Arendbuizerd.
En ineens via het forum op woensdagavond een Rossewaaierstaart, dat zou betekenen dat dat de eerste voor Nederland ooit zou zijn.
Nu was ik de afgelopen week nogal druk met de studie dus echt tijd om ergens een mooie twitch te doen was er niet hoeveel zin ik er ook in had om ergens naar toe te gaan.
Tot Woensdagavond de Rossewaaierstaart gemeld werd dus.
Als ik ergens naar toe zou gaan deze week moest en zou ik daar heen dit was wel zo een megaknaller die kon ik niet laten gaan.
Maar na een kort onderzoekje op het internet bleken de meeste van de vogels na 1 nacht te zijn gevlogen althans in de ons omringende landen waar het beetje eerder was gezien.
De kans dat hij langer dan een dag zou blijven zou dus gering zijn.
Die donderdag werd ik weer een jaartje ouder en mijn familie uit Brabant zou die middag even op vistite komen de kans dat ik hem zou kunnen twitchen werd dus steeds kleiner, de een na de ander ging er heen zo ook Andries die alleen besloot te gaan om 1500 uur, maar ook Geert en Harm Dijkstra al gingen die later.
Ze zouden alle drie op mijn verjaardag komen maar ik kon ze geen ongelijk geven om toch maar naar dat beest te gaan de statistieken lieten immers zien dat het beestje vaak maar 1 dag bleef.
Ik kon het dus helaas niet maken om mee te gaan maar besloot om de vrijdagmorgen met het eerste licht daar ter plaatse te zijn je weet immers maar nooit het was 1 nacht gebleven dus wie weet ook wel twee.
Omdat het de vrijdag was dat ik mijn zoon moest halen en ik toch al vroeg op pad ging besloot Geert Dijkstra om mee te gaan zodat we als we snel waren eventueel de Arendbuizerd nog konden proberen.
Zo gezegd zo gedaan de wekker gezet om 0500 uur en natuurlijk pas om kwart voor 6 wakker.
Snel brood gepakt en geen tijd meer om koffie te zetten dus zonder koffie richting Leeuwarden om Geert op te pikken.
Na een anderhalf uur dom lullen met zijn tweeen waar we erg goed in zijn kwamen we op de plaats van bestemming.
Er was wel 1 vogelaar aanwezig die al snel de duim omhoog stak en melde dat het beest nog aanwezig was maar nu even uit beeld.
Yess hij was er dus nog nu maar hopen dat ik hem snel kon zien en we nog naar de Maasvlakte zouden kunnen gaan moest immers mijn zoon ophalen in Brabant en die staat altijd om 1215 voor zijn school.
Na een kleine drie kwartier er waren intussen meer mensen bijgekomen, kwam het beest eindelijk uit het riet gevlogen en kon ik hem door de telescoop van de eerste vogelaar Sander Haak bijzonder mooi bekijken waarbij het beestje af en toe opvliegend om een insect te vangen mooi zijn staart liet zien waaraan het zijn naam dankt.
Snel een bagger bewijsplaatje kunnen maken en we moesten weer door wilden we nog tijd hebben om de Arendbuizerd binnen te koppen.
 Geen mooie beste foto maar Yesss + 1 en wat voor eentje.

Snel afscheid genomen van de daar aanwezige mensen en rap op weg naar de Arendbuizerd alles bij elkaar hadden we een half uurtje om daar aanwezig te zijn.
Onderweg weer hetzelfde verhaaltje heerlijk dom lullen zodat voor ons beide de tijd wat sneller ging voor het gevoel.
Eenmaal aangekomen op de plaats bestemming bleek het niet zo heel moeilijk deze schitterende soort te zien woww wat een groot beest is dat zeg.
Helaas ver weg en door de warmte trilling niet echt goed mogelijk een goed bewijsplaatje te maken maar gezien des te beter.

Nog even staan kijken en en daarna toch maar richting Brabant vertrokken waar we een kwartiertje te laat aankwamen door verschillende file's.
Maar ik had intussen mijn zoon al gewaarschuwd dus het was geen probleem hierna na een toch al lange dag richting Friesland met voor beide een dik tevreden gevoel.
Nu vragen jullie je misschien af auto was toch overleden? dat klopt maar dankzij mijn overbuurman ben ik toch nog mobiel met een schitterende twitchwagen zolang ik zelf nog geen andere heb.

Nu maar weer afwachten wat de rest van het jaar ons opbrengt maar ik denk dat de meesten onder ons inmiddels al dik tevreden zijn.

Ik in ieder geval wel.