Na mijn 300ste soort gescoord te hebben kon ik me rustig concentreren op mijn terug komst naar Nederland wat mijn werk betreft.
Dit zou inhouden dat er niet heel veel getwitcht zou kunnen worden maar soms heb je nu eenmaal andere prioriteiten.
Na mijn vakantie zou het zover zijn maar voor dat zouden we lekker op vakantie gaan naar Italie.
In Italie hebben we heerlijk kunnen genieten van het weer was er maar 40 graden en van het mooie Garda meer.
Natuurlijk ben ik daar wezen wandelen en de eerste soort die ik zag was een helaas aangereden juveniele Draaihals.
Voor Nederlandse begrippen een zeldzame soort voor daar dus een broedvogel.
Op de berg naast onze camping zag ik voor mij ook twee nieuwe soorten welsiswaar niet voor mijn levenslijst Nederland maar toch erg gaaf om te zien.
Het waren de Alpengierzwaluw en de Rotszwaluw.
Erg gave soorten en ben er dan ook twee keer voor terug gegaan en geloof me de klim er naar toe was zeker geen gemakkelijke klim dus heb me er behoorlijk voor in het zweet moeten werken.
Maar het was me elke druppel meer dan waard.
Terug van vakantie moest er dus verhuisd worden en overgeplaatst dit had meer voeten in aarde dan ik eerst verwachtte dus veel tijd daarmee verloren.
19 Augustus stond in het teken van uitboeken en verhuizen dus de 18de moest ik mijn zoon naar huis brengen na de vakantie.
Omdat er al een week een Bonapartes strandloper zat bij Peazemerlannen besloot ik om voor de terugreis naar Brabant deze voor mij nieuwe soort toch nog even mee te nemen, hij werd vlak voor aanvang terugreis vanuit Italie al gemeld maar was er al een dag of drie niet gezien tot die bewuste zondag dus.
Omdat ik eerder die week geen tijd had u kent het wel na een vakantie tent opruimen auto leegladen wat hier daar weer iets anders afijn een behoorlijk drukke week dus nog.
Maar toen hij die Zondag gemeld werd en ik toch weg moest maar even snel meegenomen nummer 302 was een feit.
Helaas zat het dier ver weg dus zelfs een slecht bewijsplaatje maken was al moeilijk ik bespaar jullie die ellende dan ook hier.
Nummer 303 volgde in dezelfde week en was voor mij een ellendige "gewone" soort namelijk de kruisbek.
Deze vond Jeroen Breidenbach voor me in het fochtelooerveen waar hij het beestje oppikte terwijl het voorbij kwam gevlogen voor ik het goed en wel in beeld had verdween het ook maar daar komen nog wel een keertje foto's van die houden jullie van me tegoed.
Dan de laatste tot nu toe de Steppevorkstaart Plevier na deze eerder in het jaar gedipt te hebben kwam dit beest tot mijn en eigenlijk ieders verassing ineens weer in ons mooie Friesland aanzetten.
Maar ja ben inmiddels weer aan het werk en kon niet eerder weg dan Donderdagmiddag.
Zoals gezegd ik die Donderdagmiddag vol goede moed richting het noorden onderweg even bellen met mn maat Geert Dijkstra of dat beest er nog wel zat.
Tijdens ons telefoongesprek hoorde ik tot mijn grote schrik ineens een nogal raar geratel vanonder de motorkap en zei de auto dat ik hem in de vrijstand moest zetten.
Na dit gedaan te hebben en de auto uiterst rechts op de vluchtstrook geparkeerd te hebben keek ik onder de auto en zag tot mijn spijt dat dit weleens zijn laatste ritje geweest zou kunnen zijn.
De ANWB gebeld en die monteur van hun deelde mijn mening de auto was daar terplaatse overleden.
Snel de auto afgesleept naar Wolvega waar een monteur de motor toch nog even wilde horen auto gestart en heeeeeel snel weer uitgezet inderdaad alle vaste onderdelen van het blok lagen er ongeveer los in een klassieke vastloper gehad dus.
Helaas auto heeft prima zijn dienst gedaan de laatste twee en een half jaar en had er op 1500 km na 400000 opstaan dik tevrdeden dus hij heeft ons vaak naar een mooie twitch gebracht en altijd even betrouwbaar.
Huur auto mee en we zullen wel zien wat we er nu voor eentje gaan halen financieel gezien zal het geen hele dure worden maar dat boeit ook niet als het maar een betrouwbare is.
In ieder geval die dag dus geen Steppevork helaas.
Ook de daarop volgende vrijdag kon ik geen tijd vrijmaken want het oude lijk in Wolvega moest natuurlijk nog leeg gehaald worden.
Zaterdag was echter het beest weer gezien en ik wilde eigenlijk geen risico meer lopen dat ik hem weer zou missen dus besloot ik er toch maar heen te gaan in de huurauto.
In de Bantpolder aangekomen zag ik al snel wat mensen staan met kijkers en telescopen tja dan kan het niet missen he.
Snel de auto neergezet en door een van de daar aanwezige telescopen het beest mooi kunnen zien zelfs even mooi kunnen zien jagen op insecten.
Met wat kunst en vliegwerk een paar bewijsplaten gemaakt die enig sinds de moeite van het laten zien waard zijn.
Nummer 304 was binnen en ik kon met een tevreden gevoel dan ook weer huiswaarts.
Geen auto en toch een soort van twitch gedaan hoe mooi kan het leven toch zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten