zondag 18 november 2012

Voor de liefhebbers maar weer even een kort stukje.
Dit gaat over een Oosterse Zwarte Roodstaart en een heel verhaal wat erachter aan kwam.
Het begon op donderdag waar er in eens een Oosterse Zwarte Roodstaart gemeld werd in Drenthe.
En daar die provincie bij de zogenaamde top of Holland hoort hoopte ik vurig dat het beestje er op Vrijdag nog zou zitten.
Op Vrijdag zou ik eerst mijn zoon moeten halen in Brabant maar die was gelukkig voor mij vrij, de reden daarvoor was wel minder maar ja soms zit iets mee en soms tegen, en in dit geval voor mij dus mee.
Vol goede moed vertrokken we dan ook uit Brabant in de hoop dat het beestje nog gemeld zou worden die dag.
Het is twee en een half uur rijden normaal en doordat ik de coördinaten had in gesteld op Drenthe kon ik al snel zien dat het uiteindelijk een uurtje omrijden in totaal zou zijn.
We hadden dus alle hoop dat het beestje ruim op tijd gemeld zou worden voordat wij in de buurt zouden zijn.
En zo gebeurde ook het beestje zat er nog en daar aangekomen kon het eigenlijk ook niet missen er stonden meerdere vogelaars en die wezen ons het beest dan ook aan waarna we het mooi konden zien fourageren op de maisakker,
Wel liepen er zeer tegen de zin van de landeigenaar meerdere mensen met 'kachelpijpen' rond die het beest beeldvullend op de foto wilden zetten.
De eigenaar van de grond had eerder die middag al mensen weggestuurd van zijn grond maar blijkbaar vinden sommigen dit niet zo heel erg belangrijk maar alles voor de foto doen.
Ook ik maak graag zo een mooi mogelijke foto alleen zal dit bij mij nooit gebeuren door tegen de zin van een grondeigenaar over zijn grond te lopen of de vogel te storen cq te verstoren.
Na de gebruikelijke bewijsplaatjes te hebben geschoten vertrokken we weer huiswaarts.
Zoals te zien is het geen heel mooie foto maar voor het bewijs meer dan genoeg.
Thuis gekomen de vogel op Waarneming.nl gezet en nu maar afwachten het is nu nog een ondersoort maar word waarschijnlijk af gesplitst.
Die zaterdagavond zie ik ineens op het forum van waarneming een zelfde vogel verschijnen maar dan in Paesens "huh dat zal toch niet waar zijn"dacht ik nog.
Snel koortsachtig overleg gevoerd met Andries en tot de conclusie gekomen dat ie toch verdacht veel leek op het beest uit Drenthe.
Snel daarna de afspraak gemaakt dat we de Zondagmorgen toch maar eens gingen kijken, aan zoonlief gevraagd of hij mee wilde dan konden we meteen wat Pestvogels gaan zoeken.
Ik ging er hierbij vanuit dat mijn vriendin die erbij aanwezig was dit allemaal wel mee kreeg en wie zwijgt stemt toe en ik hoorde geen nee en geen ja.
Tevens was er die Zaterdag een Grijze Snip gezien waarvan nog niet vaststond wat voor Grijze het was of een kleine of een grote.
Nu heb ik de grote al eens eerder gezien op de Ezuma Keeg maar nog geen bewijsplaat of iets van dus die zouden we ook meteen meenemen.
Deze zat in de Bantpolder en dat is om de hoek bij Paesens.
Die Zondagmorgen vroeg uit de veren, het was een mooie heldere dag dus alles zat mee snel zoonlief wakker gemaakt maar die besloot slaperig als ie was om nog maar even lekker te blijven liggen.
Andries opgehaald en samen vertrokken we vol goede moed richting Bantpolder.
Beide waren we die Zaterdag al snel even wezen kijken bij de Grijze Snip maar toen ik er die Zaterdag was werd het beestje samen met honderden ganzen en andere eenden en steltlopers al snel verjaagd door een jagende Slechtvalk die vlakbij de rustplaats van de Snip een Smient te grazen nam en deze 15 meter verder op ging zitten peuzelen.
Andries kwam zelfs helemaal te laat want die was onderweg vanaf de Oosterse Zwarte Roodstaart uit Drenthe.
We wisten toen nog niks van eentje een stuk dichterbij......
Die Zondagochtend was het dus schitterend helder weer en de Grote Grijze snip liet zich weer zien vanaf de plaats waar ie was ontdekt.
Door het mooie weer was het beest dus inmiddels ook gedetermineerd als zijnde de Grote Grijze Snip.
Helaas zat ie ook nu weer te ver weg om een bewijsplaat te maken.
Na wat over en weer geklets besloten Andries en u schrijver om ons geluk eens bij Paesens te beproeven waar ook een Oosterse Zwarte was gezien dus.
Daar aangekomen na een lange autorit van wel 5 minuten stonden ook hier al enkele mensen waaronder Martin Olthof die na het zien van een foto het beest determineerde als inderdaad een Oosterse Zwarte Roodstaart.
Na wat heen en weer gevlieg van het beestje besloten meerdere mensen weer terug te keren naar de Grote Grijze waaronder ook wij.
Hier aangekomen bleek het beest verscholen te zitten achter een Slobeend en was dan ook alleen te zien als een grijskoppie achter de Eend.
Na weer kort overleg besloten Andries en ik terug te gaan naar de Oosterse Zwarte omdat ik nog een mooier plaatje wilde maken wat dan ook behoorlijk lukte.
Zoals je op de onderste foto ziet vloog hij bij mij bijna de lens in kreeg niet eens de tijd om terug te gaan.
Zo zat ie voor me en zo was ie weg.
Geweldige ervaring wat met rust en rustig afwachten bereikt kan worden.
Van het beestje hebben we na overleg met de bewoners wat poep verzameld voor dna onderzoek'
Ik hoop hiervan ooit weer eens wat te horen dat laat ik hier dan natuurlijk ook zo snel mogelijk weten.
De laatste foto is net als de bovenste foto bij de bewoners van het grote huis in de tuin gemaakt ontzettend gastvrije mensen die zelfs koffie gaven aan ons.
Wel zijn ze er verder niet van gediend dat iedereen maar ongevraagd de tuin instapt zo zie je maar door in contact te treden met omwonenden er vaak meer te krijgen is dan alleen een mooie vogel.
Na de mooie foto's gemaakt te hebben en een heel gesprek gevoerd te hebben met de bewoners onder het genot van een bak koffie besloten we tevreden huiswaarts te gaan.
Onderweg belde ik mijn vriendin met de mededeling dat ik Andries thuis ging afzetten en onderweg was verder naar huis.
Toen hoorde ik het al aan haar reactie.
Thuis aangekomen wist ze van niks zei ze en werd het uiteindelijk een ruzietje die eigenlijk nergens overging zoals gewoonlijk.
Moraal van dit verhaal: als er geen reactie komt van je vrouw of vriendin vraag het voor de zekerheid nog even dit voorkomt een hoop stress achteraf.
Het zou een kortstukje worden lees ik net terug helaas loopt dat weer anders dan je eigenlijk van plan was zelfs het bloggen is net vogelen je weet het maar nooit.
Wat ik wel weet is dat mijn soorten teller op 269 staat met ondersoorten erbij 276
Voorlopig gaat het dus voortvarend.