Een mooi jaar eindigt mooi.

Langzaam aan komt aan dit geweldige vogeljaar een eind.
Met vele knallers is 2013 een top jaar geworden voor de meeste vogelaars met meerdere hoogtepunten.
En net als we dachten "hier kan niks meer overheen"werd er toch weer een andere mega knaller ontdekt ergens.
Normaal zit ik wat dat betreft in een gunstige provincie maar dit jaar werd er overal wel wat dik's gemeld.
Natuurlijk hadden we in het mooie Friesland een hele dikke met bijvoorbeeld de Roodstuitzwaluw en een Bonte Tapuit.
Maar ook Zeeland had een mooi soort met de Geelsnavelduiker en Groningen met een Withalsvliegenvanger en natuurlijk de Bruinkeelortolaan
Nee ik ga niet alle mooie soorten per provincie noemen maar een Rode rotslijster en natuurlijk de Rossewaaierstaart in Noord-Holland mogen niet ontbreken.
Net zoals de Kleine Klapekster van Zuid-Holland.
En Natuurlijk de Sperweruil van Overijssel.
Dit zijn zomaar een paar hoogte punten van het aflopende jaar en ondanks dat ik hem zelf niet gezien heb de Dwerguil bij Lettele en een Izabeltapuit op de Maasvlakte waar ik dan nog wel op dezelfde dag als de Rossewaaierstaart de Arendbuizerd aan mijn lijst mocht toevoegen.
Het jaar begon goed en eindigt zeker ook goed want dit weekend toch nog twee nieuwe soorten aan mijn lijst kunnen toevoegen met als eerste de Pontische-meeuw.
Nu heb ik niks met meeuwen en lijken die krengen nogal erg op elkaar en hebben ze ook nog eens 5 verschillende kleden.
De pont kreeg ik echter in m'n schoot geworpen.
Ik moest voor wat software in Leeuwarden zijn en en wat me normaal nooit gebeurt gebeurde die dag wel.
Ik draaide de verkeerde kant op en moest de auto dan ook op een parkeerplaats draaien terwijl ik de auto draaide zag ik in een flits twee vogelaars de daar altijd aanwezige meeuwen checken.
Eentje ervan leek verdacht veel op een bekende van mij te weten Jeroen Breidenbach de andere kon ik zo snel niet thuisbrengen maar bleek later Dik Schut te zijn beide bekend van een eerder verhaaltje over een ijsvogelwand.
Snel mijn telefoon gepakt en het nummer van Jeroen gedraaid in eerste instantie reageerde hij even op zijn telefoon maar nam niet op.
Snel even terug gebeld en ja hoor dat was hem, op mijn vraag of er wat tussen zat antwoordde hij ja hoor een pont.
Hierop besloot ik om daar maar snel even heen te rijden en het beest te bekijken.
Aangekomen was Jeroen zo vriendelijk om me het verschil duidelijk te maken tussen de Zilvermeeuwen daar ter plaatse en de Pontische-meeuw  pffff wat een moeilijke beesten.
Ik ben Jeroen en Dik dan ook dankbaar dat ze het beest voor me aanwezen daar was ik alleen nooit uitgekomen.
Helaas kon ik er geen foto van maken voor bewijs maar geloof me zelfs dat is niet eens zo erg.
De tweede kon ik vandaag 14 december toevoegen en dat is wel een knaller.
Voor de echte twitchers niet eens zo spannend die hebben hem wel maar voor mij toch zeker de moeite waard de Witbandkruisbek.
Na al verschillende dagen te zijn gezien en gemeld kreeg ik vandaag de kans om er even heen te gaan.
Mijn vriendin stond op de kerstmarkt in ons dorp en ik had deze middag vrij weinig te doen,zeg maar gerust niks.
In het Noordlaarderbos lopen nogal wat paadjes en staan er op meerdere plaatsen Lariksen waar deze groep op fourageerde, dus mijn keuze was niet eenvoudig,
Na eerst een gebiedje te hebben afgezocht zonder enige Kruisbek besloot ik de andere kant op te gaan omdat ik ze daar eerder hoorde.
Daar stonden verschillende Lariksen waar verschillende groepjes op zaten.
Na deze groepjes goed bekeken te hebben zag ik ineens een duidelijke witte band op een vleugel, yes de Witbandkruisbek was binnen snel de camera gepakt en proberen wat bewijsplaatjes te maken wat redelijk gelukt is de vogel staat er als zodanig herkenbaar op.

Kort nadat ik deze foto gemaakt had vloog de hele groep op en ik besloot samen met de intussen gearriveerde Guido Meeuwissen de groep te volgen.
Na verschillende keren verschillende groepjes te hebben na gekeken vonden we net voor het donker het groepje met de Witband terug, ik kon nog een paar matige foto's maken waarna ik wederom tevreden huiswaarts ging om de boel op de kerstmarkt op te ruimen.

2013 is bijna voorbij voor de meesten een geweldig vogeljaar met zelfs een nieuw jaarrecord, met nog twee weken te gaan is het nog niet duidelijk wat het record zal worden maar ik wens Pieter Doorn proficiat met het nieuwe record.
Voor mezelf sluit ik het jaar tevreden af met een mooi aantal op mijn levenslijst.
Iedereen fijne feestdagen en een vogelrijk 2014 toegewenst.

Knallers en een "gewone" zeldzaamheid

Na de mega knaller de Rossewaaierstaart was het even rustig in ons landje wat zeldzame soorten betreft, de trek was wel grotendeels voorbij en daar de Ezumakeeg helemaal droog stond waren daar weinig steltlopers te bewonderen.
Een kleine drie weken na de Waaierstaart werd er een Kuifaalscholver gemeld in de haven van Lauwersoog.
Het beestje zat er al even alvoor ik de kans kreeg om hem te gaan bekijken.
Op Zaterdag 19 Oktober kreeg ik toch de kans om er eindelijk eens te gaan kijken.
In de haven aangekomen zat er nergens maar dan ook nergens een Aalscholver laat staan een Kuifallie.
Toch maar even doorrijden naar het einde dacht ik en maar eens een blik werpen over de Waddenzee, en verdomd ik had geluk daar was het beest volop aan het duiken gelukkig kon ik het "potloodsnaveltje"goed bekijken en nadat het beest opvloog en richting Schiermonnikoog vertrok ging ik richting huis zonder foto maar met een nieuwe soort.
Op Zondag is meestal ons rij dagje en ik besloot deze keer om toch maar even richting de haven te gaan om misschien toch nog een foto te kunnen maken.
Aangekomen in de haven besloot ik om meteen maar naar achteren te rijden waarbij ik plotseling halverwege een Aalscholver met een wel erg dun snaveltje zag zitten op een kleine 10 meter uit de kant.
Opvallend genoeg was er verder helemaal niemand in de buurt om het beest op de gevoelige plaat te krijgen.
Ik natuurlijk wel zo'n kans kon ik niet laten glippen.

De volgende soort werd al een tijdje gezien in het Drents Fries woud.
Naast de influx van gewone Kruisbekken worden er op dit moment overal Grote Kruisbekken gezien en daar dit nog steeds een redelijk dikke rode soort is besloot ik op een maandag er toch maar even te gaan kijken.
In het Drenst Friese woud werden er dus meerdere gemeld maar voor diegene die het niet kennen daar het is nogal een uitgestrekt gebied het zou dan ook wel even zoeken worden.
Nadat ik mijn auto op de parkeerplaats gezet had liep ik richting de plaats waar ze het laatst gezien waren, daar zag ik een bekend gestalte staan en na mijn vraag of ze er zaten antwoordde Remco Been dat er wel gewone zaten maar de grote nog niet gezien was.
We besloten om samen te gaan zoeken eigenlijk met zijn drieen want Remco had pappa dag en had zijn 3 jarig dochtertje meegenomen.
Nadat we er een tijdje hadden rondgelopen kwamen vanuit een andere kant 4 vogelaars gelopen welke ons wisten te vertellen dat ze verderop wel gezien waren.
Terwijl we stonden te praten kwamen er meerdere groepen en soms een enkele Kruisbek over maar op een gegeven moment kwam er eentje over luid roepend met een plomp papegaai-achtig figuur wat we met de daar aanwezige mensen dan ook konden determineren als grote Kruisbek voor mij een Yesssss weer een lifer binnen dit jaar.
Het was al een krankzinnig vogeljaar maar wat zou de rest van het jaar ons nog brengen?
Het antwoord op die vraag kwam voor mij op 08 november toen werd er een Woestijntapuit gemeld bij Pieterburen.
Die dag kon ik er helaas niet meer heen maar er zou op de daar opvolgende zaterdag vast wel ergens een gaatje zijn om er heen te gaan.
En dat klopte ik kon snel even op en neer naar deze mooie soort weliswaar erg kort maar wel erg mooi kunnen bekijken en natuurlijk de nodige bewijsplaatjes kunnen maken.

Was er vrij druk maar niet zo druk als dat ik verwacht had.
Na een klein kwartiertje genoten te hebben van dit fraaie beestje maar weer huiswaarts gekeerd maar nummer 309 was binnen wat een te gek jaar ik blijf het maar herhalen.
Maar het einde tot nu toe was nog niet daar 12 november werd er door een machinist van de NS een Sperwer-uil gemeld bij Zwolle.
Door de meesten onder ons werd er wat lacherig over gedaan maar er waren in ieder geval wat lokale vogelaars die toch besloten om te gaan zoeken.
Helaas werd er de dagen erna niks meer gevonden wat op een Sperwer-uil leek.
Tot zondagavond de 24ste er ineens een Sperwer-uil gemeld werd te.......................................................... Zwolle ja.
Heel de vogelaars wereld was weer in rep en roer natuurlijk was immers pas de vierde keer dat het beestje in Nederland werd gezien.
Na even nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat het beestje er de maandag ook nog wel zou zitten het was namelijk een herontdekking.
Nu de 24ste werd het beestje ineens wel weer gezien maar kwam de melding redelijk laat te laat voor mij om in de auto te springen en met de stille doch grote hoop dat hij er dus de 25ste ook nog wel zou zitten.
Zoals ik hoopte en wel dacht was dit ook het geval en daar ik er die maandagmorgen toch bijna langs kwam het beest onder slechte lichtomstandigheden prima kunnen bekijken en zelfs met de telefoon een digiscoopbewijsplaat kunnen maken.
Twee dagen later was het weer een stuk beter en besloot ik met een collega nog maar eens terug te gaan nu niet zozeer voor de waarneming maar meer voor de foto's.
Natuurlijk blijft het een schitterende vogel en dat was ook te merken aan alle aandacht die het beest kreeg en nog steeds krijgt.
Zelfs de media is er massaal opgedoken en er is dan ook geen zender geweest die er niet enige zendtijd aan gespendeerd heeft met als gevolg een nog grotere toeloop van mensen dan normaal het geval zou zijn met een knaller als dit.

Dezelfde week werd er ook een Swinhoes boszanger gezien bij Kamperhoek deze was de week ervoor geringd op de ringbaan aldaar en werd dus wonder boven wonder teruggevonden.
Ik heb 1 poging gedaan en het daar maar bij gelaten om het beest nu alleen te horen vind ik normaal niet erg maar er heerst ook nogal grote onzekerheid of het wel het geluid is van de zanger.
Nee teveel onzekerheden bij deze soort en ik laat deze dan ook maar aan mij voorbij gaan.
Het jaar is bijna voorbij en kan voor mij niet meer stuk met vele bijzondere en mooie soorten.
Wie weet hoe we het jaar gaan afsluiten we zullen zien.
Maar intussen staat de teller op 310 en dat zijn er zeker 5 meer dan ik had durven hopen.

Rossewaaierstaart

Na alle ellende van de afgelopen week met mijn ex auto en de heerlijke goedmaker met de Steppevorkstaart Plevier had ik niet verwacht om zo snel weer een nieuw verhaaltje te kunnen opschrijven.
Deze week werd er ineens van alles gemeld van de meest zeldzame soorten van Struikriet zanger tot Noordse Boszanger tot Arendbuizerd.
En ineens via het forum op woensdagavond een Rossewaaierstaart, dat zou betekenen dat dat de eerste voor Nederland ooit zou zijn.
Nu was ik de afgelopen week nogal druk met de studie dus echt tijd om ergens een mooie twitch te doen was er niet hoeveel zin ik er ook in had om ergens naar toe te gaan.
Tot Woensdagavond de Rossewaaierstaart gemeld werd dus.
Als ik ergens naar toe zou gaan deze week moest en zou ik daar heen dit was wel zo een megaknaller die kon ik niet laten gaan.
Maar na een kort onderzoekje op het internet bleken de meeste van de vogels na 1 nacht te zijn gevlogen althans in de ons omringende landen waar het beetje eerder was gezien.
De kans dat hij langer dan een dag zou blijven zou dus gering zijn.
Die donderdag werd ik weer een jaartje ouder en mijn familie uit Brabant zou die middag even op vistite komen de kans dat ik hem zou kunnen twitchen werd dus steeds kleiner, de een na de ander ging er heen zo ook Andries die alleen besloot te gaan om 1500 uur, maar ook Geert en Harm Dijkstra al gingen die later.
Ze zouden alle drie op mijn verjaardag komen maar ik kon ze geen ongelijk geven om toch maar naar dat beest te gaan de statistieken lieten immers zien dat het beestje vaak maar 1 dag bleef.
Ik kon het dus helaas niet maken om mee te gaan maar besloot om de vrijdagmorgen met het eerste licht daar ter plaatse te zijn je weet immers maar nooit het was 1 nacht gebleven dus wie weet ook wel twee.
Omdat het de vrijdag was dat ik mijn zoon moest halen en ik toch al vroeg op pad ging besloot Geert Dijkstra om mee te gaan zodat we als we snel waren eventueel de Arendbuizerd nog konden proberen.
Zo gezegd zo gedaan de wekker gezet om 0500 uur en natuurlijk pas om kwart voor 6 wakker.
Snel brood gepakt en geen tijd meer om koffie te zetten dus zonder koffie richting Leeuwarden om Geert op te pikken.
Na een anderhalf uur dom lullen met zijn tweeen waar we erg goed in zijn kwamen we op de plaats van bestemming.
Er was wel 1 vogelaar aanwezig die al snel de duim omhoog stak en melde dat het beest nog aanwezig was maar nu even uit beeld.
Yess hij was er dus nog nu maar hopen dat ik hem snel kon zien en we nog naar de Maasvlakte zouden kunnen gaan moest immers mijn zoon ophalen in Brabant en die staat altijd om 1215 voor zijn school.
Na een kleine drie kwartier er waren intussen meer mensen bijgekomen, kwam het beest eindelijk uit het riet gevlogen en kon ik hem door de telescoop van de eerste vogelaar Sander Haak bijzonder mooi bekijken waarbij het beestje af en toe opvliegend om een insect te vangen mooi zijn staart liet zien waaraan het zijn naam dankt.
Snel een bagger bewijsplaatje kunnen maken en we moesten weer door wilden we nog tijd hebben om de Arendbuizerd binnen te koppen.
 Geen mooie beste foto maar Yesss + 1 en wat voor eentje.

Snel afscheid genomen van de daar aanwezige mensen en rap op weg naar de Arendbuizerd alles bij elkaar hadden we een half uurtje om daar aanwezig te zijn.
Onderweg weer hetzelfde verhaaltje heerlijk dom lullen zodat voor ons beide de tijd wat sneller ging voor het gevoel.
Eenmaal aangekomen op de plaats bestemming bleek het niet zo heel moeilijk deze schitterende soort te zien woww wat een groot beest is dat zeg.
Helaas ver weg en door de warmte trilling niet echt goed mogelijk een goed bewijsplaatje te maken maar gezien des te beter.

Nog even staan kijken en en daarna toch maar richting Brabant vertrokken waar we een kwartiertje te laat aankwamen door verschillende file's.
Maar ik had intussen mijn zoon al gewaarschuwd dus het was geen probleem hierna na een toch al lange dag richting Friesland met voor beide een dik tevreden gevoel.
Nu vragen jullie je misschien af auto was toch overleden? dat klopt maar dankzij mijn overbuurman ben ik toch nog mobiel met een schitterende twitchwagen zolang ik zelf nog geen andere heb.

Nu maar weer afwachten wat de rest van het jaar ons opbrengt maar ik denk dat de meesten onder ons inmiddels al dik tevreden zijn.

Ik in ieder geval wel.

Vervolg

Na mijn 300ste soort gescoord te hebben kon ik me rustig concentreren op mijn terug komst naar Nederland wat mijn werk betreft.
Dit zou inhouden dat er niet heel veel getwitcht zou kunnen worden maar soms heb je nu eenmaal andere prioriteiten.
Na mijn vakantie zou het zover zijn maar voor dat zouden we lekker op vakantie gaan naar Italie.
In Italie hebben we heerlijk kunnen genieten van het weer was er maar 40 graden en van het mooie Garda meer.
Natuurlijk ben ik daar wezen wandelen en de eerste soort die ik zag was een helaas aangereden juveniele Draaihals.
Voor Nederlandse begrippen een zeldzame soort voor daar dus een broedvogel.
Op de berg naast onze camping zag ik voor mij ook twee nieuwe soorten welsiswaar niet voor mijn levenslijst Nederland maar toch erg gaaf om te zien.
Het waren de Alpengierzwaluw en de Rotszwaluw.
Erg gave soorten en ben er dan ook twee keer voor terug gegaan en geloof me de klim er naar toe was zeker geen gemakkelijke klim dus heb me er behoorlijk voor in het zweet moeten werken.
Maar het was me elke druppel meer dan waard.
Terug van vakantie moest er dus verhuisd worden en overgeplaatst dit had meer voeten in aarde dan ik eerst verwachtte dus veel tijd daarmee verloren.
19 Augustus stond in het teken van uitboeken en verhuizen dus de 18de moest ik mijn zoon naar huis brengen na de vakantie.
Omdat er al een week een Bonapartes strandloper zat bij Peazemerlannen besloot ik om voor de terugreis naar Brabant deze voor mij nieuwe soort toch nog even mee te nemen, hij werd vlak voor aanvang terugreis vanuit Italie al gemeld maar was er al een dag of drie niet gezien tot die bewuste zondag dus.
Omdat ik eerder die week geen tijd had u kent het wel na een vakantie tent opruimen auto leegladen wat hier daar weer iets anders afijn een behoorlijk drukke week dus nog.
Maar toen hij die Zondag gemeld werd en ik toch weg moest maar even snel meegenomen nummer 302 was een feit.
Helaas zat het dier ver weg dus zelfs een slecht bewijsplaatje maken was al moeilijk ik bespaar jullie die ellende dan ook hier.
Nummer 303 volgde in dezelfde week en was voor mij een ellendige "gewone" soort namelijk de kruisbek.
Deze vond Jeroen Breidenbach voor me in het fochtelooerveen waar hij het beestje oppikte terwijl het voorbij kwam gevlogen voor ik het goed en wel in beeld had verdween het ook maar daar komen nog wel een keertje foto's van die houden jullie van me tegoed.
Dan de laatste tot nu toe de Steppevorkstaart Plevier na deze eerder in het jaar gedipt te hebben kwam dit beest tot mijn en eigenlijk ieders verassing ineens weer in ons mooie Friesland aanzetten.
Maar ja ben inmiddels weer aan het werk en kon niet eerder weg dan Donderdagmiddag.
Zoals gezegd ik die Donderdagmiddag vol goede moed richting het noorden onderweg even bellen met mn maat Geert Dijkstra of dat beest er nog wel zat.
Tijdens ons telefoongesprek hoorde ik tot mijn grote schrik ineens een nogal raar geratel vanonder de motorkap en zei de auto dat ik hem in de vrijstand moest zetten.
Na dit gedaan te hebben en de auto uiterst rechts op de vluchtstrook geparkeerd te hebben keek ik onder de auto en zag tot mijn spijt dat dit weleens zijn laatste ritje geweest zou kunnen zijn.
De ANWB gebeld en die monteur van hun deelde mijn mening de auto was daar terplaatse overleden.
Snel de auto afgesleept naar Wolvega waar een monteur de motor toch nog even wilde horen auto gestart en heeeeeel snel weer uitgezet inderdaad alle vaste onderdelen van het blok lagen er ongeveer los in een klassieke vastloper gehad dus.
Helaas auto heeft prima zijn dienst gedaan de laatste twee en een half jaar en had er op 1500 km na 400000 opstaan dik tevrdeden dus hij heeft ons vaak naar een mooie twitch gebracht en altijd even betrouwbaar.
Huur auto mee en we zullen wel zien wat we er nu voor eentje gaan halen financieel gezien zal het geen hele dure worden maar dat boeit ook niet als het maar een betrouwbare is.
In ieder geval die dag dus geen Steppevork helaas.
Ook de daarop volgende vrijdag kon ik geen tijd vrijmaken want het oude lijk in Wolvega moest natuurlijk nog leeg gehaald worden.
Zaterdag was echter het beest weer gezien en ik wilde eigenlijk geen risico meer lopen dat ik hem weer zou missen dus besloot ik er toch maar heen te gaan in de huurauto.
In de Bantpolder aangekomen zag ik al snel wat mensen staan met kijkers en telescopen tja dan kan het niet missen he.
Snel de auto neergezet en door een van de daar aanwezige telescopen het beest mooi kunnen zien zelfs even mooi kunnen zien jagen op insecten.
Met wat kunst en vliegwerk een paar bewijsplaten gemaakt die enig sinds de moeite van het laten zien waard zijn.

 Nummer 304 was binnen en ik kon met een tevreden gevoel dan ook weer huiswaarts.
Geen auto en toch een soort van twitch gedaan hoe mooi kan het leven toch zijn.

300 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Aan alle goeds komt vaak een eind zo ook aan op naar de 300 niet dat het een goed blog is maar voor mij wel een dingetje waar ik een verhaaltje in kwijt kon.
Waarom stoppen zullen mijn weinige bezoekers zich afvragen.
Nou nummer 300 is een feit.
En waarom dan nog doorgaan met een blog genaamd Op naar de 300?
Ik kan natuurlijk altijd mijn belevenissen blijven opschrijven maar ik weet niet eens of dit wel gelezen word.
Ja door twee man die wel reageren wat voor mij als blogger altijd de reden was om door te gaan.

Maar goed rest mij jullie het verhaal tot aan de 300 te vertellen natuurlijk.
Er werd al een tijdje een Roodmus gezien in Limburg nou ja tijdje een dag of 4 en toen er ook nog eens een Grauwe Fitis werd gemeld in Limburg besloot ik er toch maar heen te gaan.
Na een behoorlijk tijdje te hebben staan posten en te hebben rond gelopen kon de Grauwe Fitis worden bijgeschreven welliswaar alleen op zang maar goed waarneming is waarneming nietwaar.
Na de Grauwe snel door gereden richting de Roodmus welke wat makkelijker te doen zou zijn.
Daar aangekomen en na wat zoeken vond Willy hem in een boompje luid zingend.
Toen ik echter aankwam vloog het kreng natuurlijk net op waardoor ik hem alleen weg vliegend kon zien.
Intussen waren er wat lokale vogelaars ter plaatse gekomen en deze vertelden dat dat bij zijn standaard rondje hoorde en we maar geduldig moesten wachten.
na een uurtje gewacht te hebben besloten de lokalen het voor gezien te houden en die vertrokken.
Hadden ze dat maar eerder gedaan na nog geen 5 minuten nadat ze vertrokken waren kwam de mus luid zingend weer op zijn post zitten in het struikje en niet veel later kwam hij zelfs geweldig mooi op een paaltje zitten op nog geen drie meter afstand.
Even later vloog het beest in een rietkraag waar ik vind ik zelf de mooiste plaatjes kon schieten.

Na vele foto,s gemaakt te hebben zijn we weer terug gegaan naar het Brabantse land en ik daarna door naar Duitsland want tja daags erna moest er ook weer gewerkt worden.
Nummer 297 en 298 waren binnen.
Nummer 299 was een totaal onverwachte Kleine Geelpootruiter op de Ezumakeeg.
Omdat het beestje zover weg zat helaas alleen matige bewijsplaten kunnen maken en die vind ik ook niet de moeite waard om hier in mijn blog te verwerken.
Wel heb ik het beest mooi door de telescoop kunnen bekijken en ja met nog eentje te gaan nu was deze toch erg welkom.
De maand Juli is meestal komkommertijd wat vogels betreft en ik had dan ook niet verwacht dat ik deze maand door zou gaan naar de 300.
Maar er zat al enkele dagen een Cettis zanger te zingen in de buurt van Grave Nederasselt en omdat ik me s'avonds toch wat zat te vervelen besloot ik om daar mijn nummer 300 maar van te maken.
Zo gezegd zo gedaan en na een ritje van een half uur kwam ik op de plaats waar het beestje zieh moest bevinden.
Na een kwartiertje geduldig te hebben gewacht liet het dier dan ook eindelijk zijn zang horen en kon ik met een tevreden gevoel en nummer 300 in de pocket terug richting Duitsland na eerst bij een kennis even een heerlijk bakkie koffie te hebben gedronken.
Maar zoals eerder gezegd Juli komkommer tijd nou behalve dan in 2013 want nog geen week later word er een Steppevorkstaart plezier gemeld bij Blija een gehucht niet ver van mijn huis.
Maar helaas was ik op dat moment in Duitsland en werd het beest pas om 2100 uur die avond terug gevonden te laat voor mij om heen te rijden.
Nu moest ik de volgende dag toch in Friesland zijn voor mijn wekelijkse fysiotherapie dus die dinsdagochtend toch maar even een poging gedaan omdat de Plevier s'morgens om 1000 uur nog gezien was.
Daar aangekomen stonden er meerdere mensen te zoeken en ook in de omgeving waren meerdere mensen aan het zoeken helaas zonder succes.
Zonder Steppevorkstaartplevier dus weer huiswaarts met in mijn achterhoofd de kans dat hij eventueel s'avonds nog wel te doen zou zijn.
Die avond werd er tot mijn grote schrik ineens een vervaagde melding gedaan van een Bonte Tapuit ook bij Ferwert samen met mijn vriendin besloot ik om snel maar naar de Steppevork te gaan maar daar niet al te veel tijd aan te besteden omdat dat een moeilijk verhaal zou worden.
Daar aangekomen besloten we dan ook snel door te rijden en onderwijl bellend met Harm Dijkstra die ook onderweg was kwamen we aan bij een plek waar meerdere vogelaars stonden te kijken.
Raam open en gevraagd en ja hoor die hadden de Bonte al in beeld en even later kon ik dan ook mijn nummer 301 bijschrijven en dat in Juli.
Het moet niet gekker worden na de gebruikelijke felicitaties over en weer en een kaartje vol foto's snel naar huis gereden en met een zeer tevreden gevoel naar bed gegaan want het zou weer vroeg dag worden omdat ik daags erna gewoon weer aan het werk moest.
Geen Steppevorkstaartplevier maar een Bonte Tapuit ik noem het gewoon de tweede hoofdprijs.

En na verschillende meldingen van zeldzame soorten nu in Groningen zoals de Terek Ruiter en de Breedbekstrandloper vanavond ineens de melding van een Roodkop Klauwier op nog geen 10 minuten van huis een keiharde Friesland soort dus toch maar snel even meegenomen geen lifer dus ook geen 302 maar wel een schitterende vogel.

We zullen zien wat het jaar ons verder brengt ik heb mijn doel in ieder geval gehaald en ga verder geen doelen meet stellen maar zie wel wat er op mijn pad komt.
Of het blog verder gaat??
Wie weet we zullen zien..

Grauwe Klauwier perikelen en meer.

Zo eindelijk weer een verhaaltje van mijn kant na de mega knallers van begin Mei nu dan even een update met de huidige stand van zaken.
Omdat ik toch nogal wat gewone soorten op mijn lijst moet besloot ik de afgelopen weken me daar eerst maar eens op te concentreren.
1 van die soorten was de Fluiter een vrij algemene zomer gast en gemakkelijk te herkennen aan zijn suiterbal geluid.
Er werd er eentje gemeld bij het gebouw van de provincie Friesland in Leeuwarden en ik besloot om daar deze soort maar "even"te gaan doen maar zoals gewoonlijk met vogels is dat een dingetje waar je nooit zeker van kan zijn en daar aangekomen en het hele gebied te hebben nagelopen moest ik dan ook onverrichte zaken huiswaarts gaan.
Geen nood dit is een soort die vast nog wel komt.
Een dag later besloot ik om het bos in mijn woonplaats eens aan een onderzoekje te onderwerpen en daar aangekomen hoorde ik dan ook al snel het stuiterballetje en kon het beestje ook al snel zien.
Zo Fluiter binnen 290 op de lijst.
Een dag of wat later besloot ik na mijn werk ook nog even naar de Peel te gaan ik was er al een tijdje niet geweest en dat gebied is altijd mooi welk jaargetij je er ook komt.
Daar aan gekomen en wat te hebben rondgewandeld kon al snel 291 worden bijgeschreven namelijk de Wielewaal, duidelijk hoorden we zijn diedeljoo roep door de bossen galmen.
Omdat het zo,n moeilijk te fotograferen beest is helaas geen foto.
Al hoop ik er in de toekomst wel nog een gave plaat van te maken.
Mijn hoop op wat dichter richting de 300 te gaan was gevestigd op de ToH dag van 18 Mei,
voor diegene die niet weten wat dit betekent de Top of Holland dag.
Op deze dag komen een 125 vogelaars naar de drie noordelijke provincies Drenthe Groningen en Friesland om er een zo zeldzaam mogelijke soort te ontdekken.
Op die dag moest het dus mogelijk zijn om een hele stap voorwaarts te doen.
Maar zoals gewoonlijk met het vogelen kan je er niks van zeggen en deze toch erg gezellige dag leverde me een schamele 1 nieuwe soort op te weten de Noordse Stern 292 binnen dus.
Nou dat word me wat dacht ik nog bij mezelf als dat het is voor de maand Mei.
Twee dagen later werd er echter een Noordse Nachtegaal gemeld bij de haven van Lauwersoog en ik besloot dan ook om deze soort midden in de nacht toch maar even te gaan doen.
Het beest zat vanaf een uurtje of 2300 volop te zingen en daar aangekomen kon ik dan ook heerlijk in de stilte genieten van zijn toch wel bijzondere zang.
Omdat dit beest erg moeilijk te zien is overdag is dit een soort die je op geluid moet doen dus geen foto,s helaas maar 293 was een feit en ben er dan ook wel erg blij mee.
Diezelfde zondag zouden mijn vriendin en ik naar de markt gaan in Leek, ik verwachtte dan ook niet dat die dag me nog een soort zou opleveren wat echter wel gebeurde.
Na wat doelloos te hebben rondgelopen op de stik drukke markt besloten we op verzoek van mij nog even richting Drenthe te rijden.
Snel waarneming even gecheckt of er toevallig niks leuk te zien was en wat schetst mijn verbazing er was een kleine Vliegenvanger gezien op slechts 20 minuten van Leek.
Na kortstondig overleg besloten we om er even te gaan kijken.
In het bos aangekomen waar het beestje zich zou bevinden stonden er een man of 3 naar boven te turen in een boom waar het beest zich zou moeten bevinden.
Na een klein kwartiertje mee hebben staan kijken zag ik ineens het beestje zijn naam eer aan doen en wat vliegjes vangen tussen de bladeren.
Geprobeerd er een fatsoenlijke foto van te maken wat me helaas niet lukte wel een foto maar fatsoenlijk?

Het is hem en het is een bewijsplaatje daar houd ook weer alles op 294 binnen 6 te gaan voor m,n doel dit jaar.
De 21ste Mei moest ik voor de baas 4 dagen naar IJsland en omdat daar de Papegaaiduiker zit had ik daar erg veel zin in maar een reisverslag hiervan komt misschien later nog wel eens in een blogje.
Na een enerverend weekje op het mooie IJsland zonder een goede nachtrust kwam ik de 24ste dodelijk vermoeid midden in de nacht thuis maar gelukkig was het hier wel donker.
Daar mijn zoon bij me was en ik nog steeds vermoeid van een drukke week kon ik er die zaterdag niet op uit.
Toch werd het me wel moeilijk gemaakt er werd namelijk een Amerikaanse Goudplevier gemeld bij Paessens en dat is toch wel een behoorlijk harde soort.
Maar zoals gezegd nog steeds flink vermoeid en omdat het al zo'n kort weekend was besloot ik er om toch maar niet heen te gaan.
De zondag werd het kreng weer gemeld maar had mijn vriendin beloofd niet te gaan vogelen en moest het beest dan maar aan me voorbij laten gaan.
S'middags zouden we naar een verjaardag moeten maar mijn zoon moest ook weer richting Brabant ik besloot daarom om maar niet naar de verjaardag te gaan.
Terwijl mijn vriendin naar de verjaardag ging en ik een half uur eerder weg ging dan normaal dacht ik bij mezelf och weet je misschien issie heel makkelijk te doen en daarom toch maar even snel richting Peassens gereden.
Daar aangekomen stond gelukkig Vincent Douwes er met een telescoop en hij had het beest net in beeld.
Hij besloot er wat dichter in de buurt te komen en was druk bezig om zijn kinderen laarsjes aan te laten doen waardoor ik de kans kreeg het beest door zijn telescoop met een zeer stevig windje toch even mooi te bekijken.
Helaas was de wind te hard en de tijd te kort voor mij om er een foto van te maken maar binnen was het beest 295 nog maar 5 voor de 300.
Na weer een weekje van relatieve rust moest ik afgelopen vrijdag op twee plaatsen naar een bruiloft eentje in mijn geboorte plaats Woerden en eentje hier in Friesland.
Daar we niet op twee plaatsen tegelijk konden zijn besloten we dat mijn vriendin de bruiloft van haar nicht zou bezoeken dan zou ik die van mijn neef doen.
Op de donderdagavond lees ik ineens op Facebook dat er op een halfuurtje van Woerden een Kleine Klapekster gezien is.
Grrrrrr een dag te vroeg dacht ik nog bij mezelf.
Maar gelukkig werd het beest afgelopen vrijdag weer gezien en ik ging dan ook al vroeg die kant op want om 1530 begon de ceremonie in het kasteel te Woerden en daar wilde ik toch wel bij zijn.
Aangekomen op de plaats waar het beestje gezien was de auto geparkeerd bij de camping zoals het verzoek was en er even stevig de pas ingezet want ik had toch wel een strak tijdschema.
Gelukkig viel de afstand mee en na 5 minuten lopen zag ik al verschillende vogelaars staan die mij het beestje dan ook al snel aanwezen wat een schitterend beest zeg snel mijn bewijsplaten geschoten en toen maar weer snel vertrokken.

De tijd begon leuk te dringen voor mij en doordat ik dwars door Leiden gestuurd werd met een kleine honderdduizend verkeerslichten kwam ik uiteindelijk toch nog 5 minuten te laat in het kasteel aan.

Stiekem naar binnen geslopen maar mijn neef de bruidegom zag me natuurlijk binnen komen een dikke knipoog en het was weer helemaal goed 296 binnen een gezellige bruiloft gehad wat een afsluiting van de maand Mei.

Nu nog even de Grauwe Klauwier perikelen.

Ik schrijf dit gedeelte omdat ik me mateloos erger aan de manier waarop sommige fotografen omgaan met de natuur en dan met name de vogels.

Ik scheer niet iedereen over 1 kam en er zijn binnen het vogelaars wereldje ook zeker rotte appelen.

Dit verhaaltje schrijf ik echter opdat een ieder weet hoe ik erover denk.

Was laatst met mijn maat Willy in de Peel alwaar we snel even een Grauwe Klauwier wilden bekijken en even snel op de foto wilden zetten.

Aangekomen op de plaats zagen we al snel dat het ging om een paartje in broedbiotoop we besloten om snel wat plaatjes te schieten en waren na twee minuten weer weg.

Kort nadat we wegreden kwam er een auto aangereden en ging precies tegenover het nestelende vrouwtje zitten.

Ik draaide mijn auto en reed op de persoon af met geopend raam en vroeg de man hoe het was en wat hij ging doen.

Hierop kregen we een wazig antwoord over hoe druk het wel niet was en dat hij zolang moest wachten.

Hierop keek ik naar Willy en dan hebben we aan een blik genoeg.

We reden verder en op een strategische plaats besloot ik de kerel en het mannetje klauwier in de gaten te houden om te kijken hoe het beest reageerde.

Zoals te verwachten bleef het mannetje klauwier de hele tijd onrustig op en neer wippen omdat de man met zijn auto net voor zijn ingang stond van het nest.

Na dit een half uurtje te hebben bekeken vonden we het beiden genoeg en besloten de man op zijn gedrag aan te spreken.

Toen we bij de auto van de kerel kwamen zagen we wel dat hij lichtelijk geiriteerd was dat wij er weer waren.

Op mijn vraag waar ie mee bezig was en dat het manntje danig gestoord werd reageerde hij met de woorden das nie waar hij is al 3 keer terug geweest.

Waarop wij meteen zeiden dat dat gelul was omdat we hem in de gaten gehouden hadden.

Ook op de vraag wie hij was reageerde hij erg nors en zei dat we dat wel wisten.

Nou klopt dat ook wel want zijn dialect was zodanig dat we hem herkenden als ene Ja Fra uit helmond.

Hierop vroegen we hem om de plek te verlaten waarop hij zei dat ie dat niet ging doen.

We hebben het er samen over gehad en ik heb daarna besloten om de voorzitter van de vwg de Peel te waarschuwen en tevens een moderator van birdpix aan te schrijven.

Hierop zijn door beide partijen meerdere acties ondernomen met als gevolg dat zodra meneer zijn auto in de buurt van dat nest zet en de politie betrapt hem hij een dikke boete tegemoet kan zien.

Het bleek namelijk dat deze zelfde meneer verleden jaar takken voor het nest had weg geknipt om beter zicht te krijgen.

Ook birdpix heeft inmiddels actie ondernomen door foto's van deze gevoelige soort to na de broedperiode niet meer te plaasten.

Ik erger me dood aan dit soort figuren en al helemaal als ik iemand op een fatsoenlijke manier aanspreek op zijn gedrag een grote bek krijg.

Deze persoon had mazzel dat ik n uniform was en dan beperkt ben in mijn doen ik moest in dit geval dus laten wat ik graag gedaan had.

Ik weet het het is niet de oplossing maar goed zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

Nu zit er sinds een paar dagen een Kleine Klapekster en wat schetst mijn verbazing er lopen dus meer van dit soort figuren rond ook deze meneer hoop ik ooit nog eens in het veld tegen te komen en dat ik dan in burger ben en hij een opmerking maakt zoals hij dus tegen een mede vogelaar gedaan heeft.

Ik kan er uren over uitweiden maar doe dat maar niet 4 te gaan.

En hopen voor bepaalde figuren dat ik ze niet tegenkom als ik toevallig eens in mijn spijkerbroek loop.

Ortolaan of toch.......

5 Mei werd er een Ortolaan gemeld op het Robbenoort in Lauwersoog.
Daar het plan was om rond 4 uur naar Leeuwarden te gaan voor het bevrijdingsfestival besloot ik om snel even naar dit schitterende vogeltje te gaan kijken.
Aangekomen op Robbenoort stonden Rick en Durk samen met Marchel al op de weg bij het speeltuintje aldaar.
Na een korte zoektocht vond Rick de ortolaan weer terug en na de eerste bewijsplaatjes vloog het beestje op om aan de andere kant weer in het speeltuintje te vallen en daar vrolijk verder te fourageren.
Daar kon ik redelijk mooie foto's maken.
Na die foto's te hebben bekeken kwam er al snel een discussie opgang dat het toch wel een erg grijze kop was en toch wel behoorlijk bruine baardstrepen.
Hier en daar werd er nog geopperd dat de oogring toch echt geel was maar na het terug kijken kwamen we tot de conclusie dat het toch echt een witte oogring was.
FJ Hoogstra melde het dier dan ook op DBA als een onzekere Bruinkeelortolaan.
Waarna al snel de met stomtoeval in het gebied aanwezige Max Berlijn het beest herkende en meteen uitschreeuwde het is er 1 het is er 1.
Hierna is geschiedenis de ene na de andere auto kwam er aan gescheurd en binnen no time stonden er meerdere personen.
Voor mij werd het tijd te vertrekken en dat was maar goed ook want het werd er een gekkentrein met bijna 200 mensen die het zeer zeldzame beestje wilden zien.
Het was de vierde voor Nederland en de eerste die zich zo goed liet zien.

Dit bericht stond klaar om gepubliceerd te worden tot ik vandaag een app kreeg dat er een Withalsvliegenvanger gezien zou zijn in de Eemshaven in Groningen.

Nu had ik eigenlijk vandaag beloofd om de nieuwe tent voor de vakantie eens op te zetten maar zo'n knaller kon ik toch eigenlijk niet laten lopen dus na wat geslijm van mijn kant en de belofte om chocolade mee te nemen toch maar richting de Eemshaven gereden.

Na een klein uurtje kwam ik er aan en bleek het beestje ontzettend schuw te zijn.

Na een kleine 10 minuten kon ik een eerste blik werpen op dit mooie beest.

En weer een tiental minuten daarna weer wat langer waardoor ik gelukkig de tijd kreeg om mijn bewijsplaatjes te maken .

Hierna nog een paar keer snel gezien maar moest naar huis.

In dit geval maakte ik me er niet druk om ik had hem en na de Bruinkeelortolaan van Zondag komt de teller op 289 nog 11 dus voor mn doel dit jaar.

Rode Rotslijster perikelen

Zo eindelijk weer eens een update van mijn kant na een behoorlijke buikgriep te hebben overleefd.
Op 11 April zag ik een melding van een vermoedelijke Rode Rotslijster verschijnen en het begon behoorlijk te kriebelen onderhuids.
Het zou toch niet waar zijn dat er een Rode Rots zou zitten in Den Helder.
Naarmate de dag vorderde was er nog steeds niks duidelijk over de status van het beestje en eindelijk rond een uurtje of 4 werd dan toch bevestigd dat het om een Rode Rotslijster zou gaan.
Natuurlijk moest ook mijn inwendige maag aangesterkt worden, en rond 1830 uur besloot ik na kort overleg met mijn vriendin toch maar die kant op te gaan.
Het is een Lijster en dat zijn nachttrekkers de kans was dus behoorlijk groot aanwezig dat het beest diezelfde nacht zou vertrekken en dan zou ik mezelf behoorlijk voor mijn kop slaan omdat ik niet geweest zou zijn terwijl het maar een uurtje rijden is.
Snel Geert Dijkstra gebeld en die vond het een strak plan om mee te gaan zoals ook zijn broer Harm.
Door alle toch wel aanwezige adrenaline vergat ik zelfs mijn sigaretten en mijn aansteker zoveel haast had ik om via Leeuwarden naar Den Helder te gaan.
Gelukkig heb ik een voorraadje in mijn auto en al snel waren we met zijn drieen onderweg naar voor alle drie een lifer.
Onderweg werd er druk ge-appt met de daar aanwezige vogelaars of en waar het beest zat.
Hij zat er nog want de eerste mededelingen waren dat het om een man zou gaan.
Aangekomen al hollend naar de plaats waar al meerdere mensen stonden te turen het beest zou op een dak zitten en daarop ergens rondscharrelen.
Al hollend natuurlijk een blik werpend op het dak maar het enige wat daar zat was een Spreeuw.
Althans dat dacht ik want er was gelukkig iemand zo verstandig om een verrekijker te pakken en een kijkje te nemen naar de Spreeuw wat dus geen Spreeuw bleek te zijn maar de Lijster.
Het weer was niet zodanig dat we veel kleur konden onderscheiden en het regende daarbij ook nog wat.
Gelukkig dat August dus het beest herkende.
Na de nodige bewijsplaten gemaakt te hebben en elkaar te hebben gefeliciteerd vertrokken we weer richting Friesland alwaar we een dik uur later aan kwamen en tevreden naar huis gingen.

Niet zo'n denderende plaat maar de adrenaline gierde door het lijf en het was ook nog bagger weer.
Daags erna Besloten Geert en ik om toch de zaterdag maar terug te gaan daar het beest redelijk bleef zitten.
Ik wilde er toch wel betere foto's van want zo vaak komt zo'n beest niet in ons land en als er dan eentje is, is ie vaak na 1 dag weer weg.
Ondertussen was op het forum de discussie hevig opgelaaid over wat het beest nu precies is de ene riep het is een blauwe rots de ander rode en weer anderen houden het op een hybride.
Dit alles omdat het kleed niet overeenkomt met wat de meeste Rode hebben.
Echter mijn vraag is dan wie in Nederland heeft zoveel Rode of Blauwe Rotslijsters gezien dat ze met zekerheid een ruiend juveniel beest zouden kunnen herkennen?
Een ding is echter zeker dat de Blauwe geen rode onder staartveren kan hebben wat dus alleen maar in het voordeel is van Rode Rotslijster.
De Zaterdag erna dus op ons dooie gemak terug gegaan maar zoals gewoonlijk bij een zeldzame vogel waren er na dag 3 eigenlijk alleen de grote lenzen meneren die het beest dan ook continu achter de vodden aan zaten om toch maar zo dichtbij mogelijk te kunnen komen.
Ik ergerde me dan ook al gauw zo erg dat we al snel wegliepen van de grote menigte en rustig afwachten tot de vogel dichterbij kwam.
Dit duurde dan ook niet lang en ik kon dan ook al snel veel betere platen maken dan de eerste dag.

Wat een geweldig mooi beest en erg blij dat ik toch nog terug gegaan ben.
De volgende waarneming volgede al snel toen ik een app kreeg dat er een Roodstuitzwaluw rond zou vliegen bij Lauwersoog.
Het was weer baggerweer en het begon al leuk donker te worden maar het leek me meer dan de moeite waard om toch maar te gaan proberen het beest te zien.
Snel naar de dijk gereden waar Rick al stond en het beestje de laatste 10 minuten uit het oog was verloren.
Al snel kwam er een clubje Boerenzwaluwen druk foeragerend over de dijk aangevlogen en al snel werd duidelijk dat de Roodstuit hier tussen zat door de kijker ondanks het slechte licht was het beestje prima te zien.
Hij kwam zelfs op 5 meter langs gescheert.
Door het slechte licht was het helaas voor mij niet mogelijk om een mooie duidelijke foto te maken. maar door alle perikelen na het plaatsen wil ik hem jullie toch even laten zien.

Tis niet te zien dat het een Roodstuitzwaluw is maar het is hem echt.
Na plaatsing van de foto op waarneming werd het in mum van tijd de topper van het jaar.
Dit waarschijnlijk doordat het natuurlijk een erg wazige foto is en de mensen het erg grappig vonden dat ik hem erbij gezet had.
Doordat er betere foto's gemaakt waren en het beest hier wel duidelijk op te zien was heb ik hem na het plaatsen van die foto's maar snel verwijderd.
Tevreden met de waarneming na een half uurtje weer naar huis gereden.
De laatste twee toevoegingen aan mijn levenslijst zijn twee moeilijk te fotograferen soorten heb hier dan ook geen platen van maar het zijn de Braamsluiper en de Snor die door de harde wind die dag erg onderin bleven zitten.
Door de Rode Rotslijster perikelen is het onzeker wat de status van het beest gaat worden ik hou het op een Rode en tel hem als zodanig mee het aantal nu is 287.
De 300 gaat zeker gehaald worden maar met welke soorten en wanneer is koffiedik kijken wel komt er de Top of Holland dag aan 18 Mei we zullen zien hoever we na die dag staan.

281,282,283 de 300 komt steeds dichterbij

Na mijn verhaaltje van gisteren nu maar even een korte update aan het levenslijst front.
Anderhalve week geleden kreeg ik een App met een foto van een Smelleken en daar dat een schaamsoort van mij is die dus nog steeds ontbrak moest ik hem toch maar eens gaan zoeken.
Zo gezegd zo gedaan zouden jullie nu kunnen zeggen maar niets is minder waar.
Als je het beest kent dan weet je dat het een moeilijk te vinden kreng is eigenlijk.
Zo ook deze na verschillende stukken systematisch te hebben afgezocht en na kortstondig contact met de app verstuurder toch nog maar een laatste stukje nog maar een keertje afspeuren.
En waar valt mijn oog dan op net op het moment dat ik het voor de zoveelste keer wilde opgeven en dat het waarschijnlijk voorlopig nog wel even een schaamsoort zou blijven.

Juist het Smelleken, maar toen ik hem eenmaal in beeld had kon ik snel op de tast mijn camera pakken om de nodige bewijsplaten te schieten wat een geweldig beestje zat daar op een kluit modder.
Voor de duidelijkheid doe ik er ook maar even een gecropte foto bij.
Maar de bovenstaande is om even te laten zien dat het beest perfecte camouflage heeft.

Het is onze kleinste valk maar zeker niet de lelijkste.
Dit werd dus mijn nummer 281 eindelijk na jaren gezocht te hebben.
De nummers 282 en 283 zijn Limburgers die er altijd wel zitten.
Namelijk de Grauwe Gors en de Oehoe.
Beide rode soorten maar altijd wel te doen.
Voor de Gors ben ik al verschijnende keren in Groningen geweest maar daar steeds gedipt.
Nu was Limburg dus eens aan de beurt.
Daar zit ook al jaren de Oehoe te broeden zou dus twee vliegen in 1 klap worden.
Maandagmorgen bleek het een schitterende voorjaars dag te worden en ik besloot dan ook diezelfde middag nog te gaan.
Ik moet van mijn arts veel lopen dus dat zou mooi uitkomen.
Maat gebeld maar die was op dat moment niet thuis afgesproken met zijn vrouw dat als hij binnen een half uur zou bellen ik hem op zou halen.
Wat dan ook ruimschoots binnen de tijd gebeurde.
aangekomen in Puth in het toch wel mooie Limburgs heuvellandschap vonden we al snel de voetbalvelden alwaar de Grauwe Gorzen de afgelopen tijd gezien werden het biotoop aldaar leent zich er ook voor om daar als Grauwe Gors te broeden.
Er stonden al meer vogelaars te speuren maar geen van deze streek genoten van ons Brabanders uit de Peel dus had de beestjes gezien.
Hierop besloten we om terug te lopen naar het voetbalveld waar de beesten steeds gezien werden en na enig speur werk ontdekte ik de eerste in een soort van jeneverbesachtige struiken.Snel Willy geroepen maar die was net te laat om de eerste te zien.
Na er nog een stijf kwartiertje te hebben gewacht lieten de beestjes zich nog mooier zien en konden we beide nog wat foto's maken.

Hierna besloten we nog richting Maastricht te gaan alwaar de Oehoe al op het nest in de st"Pietersberg zit te broeden.
Na een kleine twintig minuten kwamen we daar aan waarop ik de telescoop opstelde en zo een mooie blik in de grot kon werpen waar het beest zit te broeden.
Helaas was het licht niet goed genoeg voor een foto dus dat heb ik maar achterwege gelaten.
Terwijl we daar nog even stonden na te praten met wat lokale limburgers konden we heerlijk genieten van grote groepen overtrekkende Kraanvogels.
Ook onderweg nog enkele grote groepen gezien dat blijft een genot en doet me denken aan een kleine 35 jaar geleden toen dat meer regel dan uitzondering was in de Peel.

282 en 283 waren binnen met als toetje dus de Kranen al met a een heerlijke middag.

Ringen

Vandaag eens een blogje over het Ringen van roofvogels.
Gisteren mochten mijn zoon en uw blogger een dagje mee met het vangen en ringen van roofvogels.
Er werd afgesproken om 0700 uur in ons dorp en vandaar zouden we vertrekken richting het dorp Ee alwaar we een cameraman zouden ophalen die van het vangen en ringen opnames zou maken om tijdens een lezing van de ringgroep Burgumermeer te draaien.
Aldus waren we om 0730 in Ee alwaar een plan werd opgesteld om de vogels te proberen te vangen op een manier die kwa camera standpunt het beste zou zijn de nadruk lag dus op het filmen en minder op het vangen van.
Als eerste werd besloten om maar eens een rondje Lauwersmeer te doen om te kijken wat er aan roofvogels  zat en eventueel te vangen natuurlijk.
Al snel werd het vangkooitje uitgezet waarin de muis druk rondjes liep.
De naam van dit kooitje is ball-chatri en daarin loopt een levende muis rond aan dit kooije zitten aan de bovenkant stropjes waarin de roofvogel dan vast komt te zitten met zijn of haar poten, door het gewicht van de kooi kan de vogel dan niet meer wegvliegen en zodoende geringd worden of bij terugvangst de gegevens genoteerd worden van de aanwezige ringen.
De eerste vogel die we probeerden te vangen was een ruigpootbuizerd maar deze had waarschijnlijk geen honger want het beest keek niet naar de muis om.
Even later zagen we een Torenvalkje zitten bij Paessens en we besloten om maar een poging te wagen camera neer gezet klaar voor de actie en hup de kooi met de muis eruit.
Net na dat het kooitje geplaatst was dook de valk een slootkant in en kwam terug met een dikke kever hmmmm dat zou wel niks meer worden.
Het vrouwtje wierp echter een blik op het kooitje en dacht waarschijnlijk "dat is lekker een dikke muis".
Ze dook dus enthousiast op het kooitje en voor ze het wist zat ze er aan vast.
Yesss dat moeten mooie beelden zijn dachten we.
Helaas net op het moment dat de Valk zijn duikvlucht begon kwam er een auto voorbij en kon alleen het vallen op de ball-chatri worden vastgelegd toch ook mooi dacht ik zo.
Het beestje werd zorgvuldig los gemaakt door de ringers en dit werd vastgelegd door mij met de fotocamera natuurlijk.
Hierna volgde het noteren van allerlei gegevens zoals gewicht en vleugel lengtes ook worden de snavel en nagel lengtes opgenomen als ook de dikte van de poot als laatste word het beestje gewogen en voorzien van een kleurcode ring en een ring van het ringstation.

Wat een schitterende beestjes zijn het ook die Valkjes.
Het mooie van het hierbij aanwezig zijn is dat je heerlijke porttretjes kunt maken van de vogels.

Mijn zoon mocht het beestje ook nog even vasthouden en daarna loslaten even poseren voor de foto dan natuurlijk.

De tweede vogel van de dag liet echter lang op zich wachten, de meeste Buizerds in het gebied zijn al wat ouder en dus ook wijzer en laten zich niet snel vangen.
Deze trapte echter wel in de val en moest het hele ritueel ondergaan, dat het beest hier niet blij mee was liet hij duidelijk merken door de ringer flink in de vingers te bijten.

Tja Andries moet je ook maar op de vogel letten in plaats van naar het plaatselijke vrouwelijk schoon kijken.
Tijdens de vangst van deze buizerd zijn er opnames gemaakt van een cameraatje bevestigd op de ball-chatri en deze schijnen geweldig te zijn als ik de cameraman mag geloven.
Het beestje was zo verrast door zijn vangst dat hij per ongeluk in een naast liggend slootje belande waar de cameraman hem in no time ook weer uit had.

Geschrokken als ie was onderging hij de ringerij gelaten en Vince en ik zelf mochten hem nog even van dichtbij bewonderen waarna ik hem snel losliet.

Dit was het einde van een zeer enerverend en leerzame dag.
Ring groep Bergumermeer bedankt.

279 en 280

Het hele weekend zat er al een Geelsnavelduiker in Zeeland maar ik had het dit weekend beloofd om thuis te blijven.
Maar de maandag kon ik het toch niet laten en moest die kant op.
Zo gezegd zo gedaan, maat gebeld en voor we het wisten zaten we in het uitgestrekte Zeeuwse land.
Daar aangekomen als eerste op zoek naar die grote duiker.
Volgens de laatste melding op waarneming was het beest weer bij de haven gezien.
Dat zou mooi uitkomen want daar was de dag ervoor ook een Kuifaalscholver gezien en ook dat is een lifer voor mij.
Maar er stond ook bij dat het beest oost aan het afdrijven was en daar er toch al een behoorlijke tijd tussen zat leek het mij verstandig om het eerst oost te zoeken.
daar aangekomen de telescoop opgezet en de plas maar eens afgezocht.
Al snel kregen we hulp van wat locale vogelaars maar helaas ook die konden het beest niet terug vinden daar waar we stonden.
Snel een plan de campagne gemaakt toen er ineens twee mensen aangelopen kwamen waarvan 1 met een telescoop op de nek.
Die hadden hem gezien maar een stuk lopen dat wel.
Nu ben ik niet iemand van het lopen en een van de localen wist hoe we er met de auto konden komen.
Het was met de auto niet eens zover dus daar aangekomen snel een blik geworpen over de dijk alwaar er twee Duitse vogelaars stonden te loeren naar een erg grote duiker YESSSSS snel daar naar toe gelopen en ondanks het felle tegenlicht kon ik het beest prima zien door de kijker.
Toen snel een bewijsplaat gemaakt want een Geelsnavelduiker kan soms wel zeker twee minuten onderwater blijven als ie duikt, en waar ie dan op duikt is altijd maar weer afwachten.
Willy was inmiddels met de locale vogelaar richting oost gereden omdat daar het licht beter zou zijn dus ik snel er achteraan.
Hup de dijk over en Willy en de Zeeuw besloten naar links te lopen,Ondertussen wierp ik een blik naar rechts en daar zat het beest afstand 30 meter schat ik.
Snel de camera weer gepakt en de nodige foto's gemaakt.
Dit was echter met de 500D en mijn favoriet is toch de 40D omdat ik daar de instellingen beter van kan dus nee geen mooie foto's teveel iso en daardoor teveel ruis maar blij ben ik er zeker mee.

hierna besloten we toch snel even de haven te bezoeken voor de Kuifaalscholver maar daar zat echt helemaal niks op een 100 meerkoeten na.
Verder maar weer richting Brilzeeeend maar ook deze hebben we na toch lang gezocht te hebben niet gevonden.
Grote zeeeenden genoeg en heb het beest vermoedelijk wel gezien maar kan het niet voor 100% zeggen dus telt ie voor mij niet.
Weer verder want de tijd begon te dringen en ik wilde dan eindelijk toch maar eens de Flamingo aan mijn lijst toevoegen, kan het niet in de TOH dan maar ergens anders en er waren er 6 gezien op de terugweg dus daar maar even kijken.
Daar aangekomen de snelleblik over de dijk en ja hoor daar zaten er volgens mij snel geteld 13.
Achteraf en doordat Willy zijn het zijn er 17 even opnieuw geteld en weer en weer en uiteindelijk kwam ik ook op 17 en voor mij nummer 280.

 
Nog 10 maanden te gaan en nog maar 20 te doen mijn doel voor 2013 moet lukken.
Ik hou jullie op de hoogte....

2 soorten voor de jaarlijst

Vandaag word er in het zuiden des lands volop carnaval gevierd ook in Duitsland is dit het geval waardoor ik een dagje langer weekend had.
Omdat ik het hele weekend niet weg geweest was besloot ik vandaag maar eens een rondje Lauwersmeer te gaan doen.
Met een kleine wens om in ieder geval de ijseend aan mijn jaarlijst toe te voegen.
De rest wat ik tegen zou komen was mooi meegenomen dacht ik, dus broodjes gesmeerd en richting lauwersmeer.
Als eerste wilde ik via de voormalig kruitfabriek rijden en dan via Zoutkamp richting de haven en zo mijn rondje afmaken om te eindigen bij de veerdam van Holwerd.
Aangekomen bij de fabriek was er weinig te zien omdat de boeren volop mest aan het uitrijden waren, maar snel verder Zoutkamp voorbij en richting Jaap Deens gat daar tegenover de kazerne de auto geparkeerd en uit gestapt maar wat een wind zeg verschrikkelijk temperatuur -3 gevoels temperatuur -10 brrr wat een kou.
Toch een stukje gelopen en daar hoorde ik de baardmannen al met hun metalen geluidje een klein half uurtje stil gewacht maar de beestjes lieten zich niet zien.
Kan ze geen ongelijk geven als ik Baardman was bleef ik ook onder in het riet zitten.
Maar goed de eerste soort voor de jaarlijst was binnen dus was al redelijk tevreden.
Op naar nieuw robbenoort op deze plas zou de Ijseend zitten en tja die is net even wat zeldzamer dan de baardman niet dat het een rode soort is maar toch zeker ook geen alledaagse verschijning.
Aangekomen bij Robbenoort zat er van alles behalve de Ijseend wel meerdere Brilduikers wat natuurlijk ook zeker de moeite van het bekijken waard is.
Na een klein kwartiertje me prima vermaakt te hebben met de Brilduikers kwam daar ineens een eendje mijn kant op gevlogen hee dat is ze dacht ik nog, snel een blik door de telescoop bevestigde mijn vermoeden.
Wat is het toch een schitterend eendje ook al was het een vrouwtje, het mannetje is zoals bij meer soorten in de natuur veel mooier maar deze dame mocht er ook zijn.
Na dit beestje nog een half uurtje te hebben bewonderd werd het tijd om verder te gaan de bantpolder en het schoor stonden nog op het programma dus maar snel verder gereden.
Aangekomen in de Bantpolder werd het me al snel duidelijk dat ook de normaal hier aanwezige ganzen last hadden van de harde wind er zat er geen 1 namelijk, ook deze beesten zijn gelukkig niet dom en hadden massaal de luwte opgezocht.
Verder maar weer,even op de dijk bij de lioessense polder kijken voor een Velduil of wat er zich ook maar mocht bevinden.
Daar net voor de opgang zat een mooie witte Buizerd en deze zijn altijd de moeite van het fotograferen waard.
Auto gestopt motor uit raam stond al open want normaal krijg je 1 kans op een plaatje, deze bleef echter mooi zitten en kon er dan ook een paar mooie platen van maken.
Toch begon er in mijn achterhoofd iets te knagen raar het beest vliegt niet weg dacht ik.
Toch maar even op de dijk kijken voor een velduil maar ook daar de harde wind.
Terug richting Holwerd ging het door me heen maar halverwege de weg naar beneden zat daar nog steeds dat witte beest.
Hmmm snel Andries Zijlstra  gebeld en even overlegd of het misschien niet mogelijk was het beest te vangen want volgens mij was ie niet fit.
Andries hoort bij de ringgroep Burgumermeer dus die heeft zo zijn connecties daar wel.
Maar hij adviseerde mij het eens zelf te proberen, zo gezegd zo gedaan de auto uit en langzaam richting het beestje gelopen, natuurlijk probeerde het beest toen weg te vliegen maar viel al naar een meter terug op de dijk.
Ok dacht ik deze is dus echt niet fit, nog wat dichter erheen en weer een poging van het beest om weg te komen.
Nu viel het echter als dood neer en drukte zich tegen de grond in de hoop dat ik hem niet zou zien tja......
Snel erheen en kon hem toen zo oppakken damn wat een licht mager ding zeg.
Kon het borstbeen goed voelen en het woog nog geen 300 gram denk ik wat normaal tussen de 700 en 900 gram moet zijn hij klauwde niet eens naar me en dat zegt al maar dan genoeg.
Beest in de auto en op naar de Fugelpits dat is het opvang centrum in de buurt voor zieke en verzwakte vogels.
Daar zit ze nu en ik hoop dat ze het gaat halen, blijft eeuwig zonde om een buizerd dood te laten gaan.
Zaterdag ga ik weer even kijken hoe het beest het maakt ik hou jullie via dit blog op de hoogte.
Foto's kan ik op dit moment nog niet plaatsen maar zodra ik de beschikking weer heb over een laptop komen die er zeker bij.
Geen nieuwe soort voor de levenslijst maar vond het de moeite waard om even met jullie te delen.

278

De eerste maand is nog maar net voorbij en er is toch nog een dikke bij gekomen zoals te lezen was in mn vorige blogje.
De maand had nog mooier kunnen worden als ik op 31 Januari de Amerikaanse Smient nog even had mogen meenemen maar helaas zat het beestje niet op de plas waar ie het laatst gemeld was.
Zonde van mn tijd? nee voor mijn jaarlijst kon ik er nog even 4 meenemen wat natuurlijk nooit zonde van de tijd is dan.
De dag ervoor was ik nog even naar huis geweest en daar bijna aangekomen zag ik in mijn ooghoek in een flits bij een plasje water een gelige reiger Shit..... een Roerdomp schoot het door me heen op de rem en de r van reverse erin en ja hoor daar stond ie dan prachtig in een mooi straaltje zonlicht.

S'middags wat later moesten we naar een verjaardag en dat was aan het Margriet kanaal daar zitten meestal verschillende soorten eenden op en ik ging dan ook vooruit met mijn eigen wagen omdat ik toch even een blik daarop wilde werpen.

Aangekomen aan het water zag ik al snel tussen het drijfijs meerder Kuifeenden zitten en je weet maar nooit wat er dan nogt meer tussen zit.

Kijker gepakt alles even gecheckt en wat zag ik daar..... twee Toppers altijd leuk die ontdekken en even mee te pakken voor mijn jaarlijst.

De vrijdag ging ik zoals elke 14 dagen naar het Brabantse om mijn zoon op te halen voor mijn weekend met hem in het mooie Friesland.

Onderweg daar naar toe kom ik altijd langs Venlo en zoals de meesten wel weten zitten daar twee Kuifleeuwerikken het enige koppel volgens mij wat in Nederland het hele jaar blijft zitten.

Omdat dat toch een soort is die met uitsterven in ons land bedreigt word en de soort zeker op mijn jaarlijst hoort er maar snel even langs gereden en ja hoor ze zaten al te wachten op de grote parkeerplaats.

Daar het nogal; vliegerige beestjes zijn besloot ik maar om alleen het bekende bewijsplaatje te maken

Dus een erg fraaie foto is het helaas niet.

Snel door gereden naar Eindhoven waar mijn zoon op school zit.

Hij was gelukkig op tijd klaar en al voor 12 uur smiddags reden we dan ook richting Friesland.

Onderweg naar huis vroeg ik hem even waarneming te checken of de Amerikaanse Smient gezien was en voor we Eindhoven uit waren stoond de eerste melding erop.

Snel even met hem overlegd wat we zouden doen en daar we meer dan voldoende tijd hadden besloten we om er toch even langs te rijden het was tenslotte maar een half uurtje omrijden.

Snel de cooordinaten ingevoerd van waar het beest het laatst gezien was en rijden maar.

Daar aangekomen stond er al iemand met een telescoop de plas af te speuren even vragen of hij het beest al gezien had maar daar kreeg ik een ontkennend antwoord.

Grrrr het zou toch niet zo zijn dat ze weer vertrokken was.

Al snel kwam de man naar me toe gelopen hij zag haar aan de overkant tussen de Meerkoeten op de kant lopen YESSS ze was er dus toch nog dus niet weer voor niks gereden.

Snel mijn telescoop uit de auto gehaald en ja hoor daar had ik haar in beeld nummer 278 was een feit.

Camera gepakt en wat zeer slechte bewijsplaten geschoten maar dat boeide me verder niet ik had haar en dat telde.

Maar even een pijl bij gezet voor het geval iemand hem niet ziet ;-).

Onderweg terug naar huis ook nog even de Grote Canadeese gans erbij en mijn weekend kon niet meer stuk de gans voor de jaarlijst en de Smient voor de levenslijst mooier kon niet.

Met een voldaan gevoel kwam ik dan ook thuis en de 300 komt langzaam maar steeds dichterbij.

Wederom graag u kritische commentaar op dit blogje.