Een kleine drie weken na de Waaierstaart werd er een Kuifaalscholver gemeld in de haven van Lauwersoog.
Het beestje zat er al even alvoor ik de kans kreeg om hem te gaan bekijken.
Op Zaterdag 19 Oktober kreeg ik toch de kans om er eindelijk eens te gaan kijken.
In de haven aangekomen zat er nergens maar dan ook nergens een Aalscholver laat staan een Kuifallie.
Toch maar even doorrijden naar het einde dacht ik en maar eens een blik werpen over de Waddenzee, en verdomd ik had geluk daar was het beest volop aan het duiken gelukkig kon ik het "potloodsnaveltje"goed bekijken en nadat het beest opvloog en richting Schiermonnikoog vertrok ging ik richting huis zonder foto maar met een nieuwe soort.
Op Zondag is meestal ons rij dagje en ik besloot deze keer om toch maar even richting de haven te gaan om misschien toch nog een foto te kunnen maken.
Aangekomen in de haven besloot ik om meteen maar naar achteren te rijden waarbij ik plotseling halverwege een Aalscholver met een wel erg dun snaveltje zag zitten op een kleine 10 meter uit de kant.
Opvallend genoeg was er verder helemaal niemand in de buurt om het beest op de gevoelige plaat te krijgen.
Ik natuurlijk wel zo'n kans kon ik niet laten glippen.
Naast de influx van gewone Kruisbekken worden er op dit moment overal Grote Kruisbekken gezien en daar dit nog steeds een redelijk dikke rode soort is besloot ik op een maandag er toch maar even te gaan kijken.
In het Drenst Friese woud werden er dus meerdere gemeld maar voor diegene die het niet kennen daar het is nogal een uitgestrekt gebied het zou dan ook wel even zoeken worden.
Nadat ik mijn auto op de parkeerplaats gezet had liep ik richting de plaats waar ze het laatst gezien waren, daar zag ik een bekend gestalte staan en na mijn vraag of ze er zaten antwoordde Remco Been dat er wel gewone zaten maar de grote nog niet gezien was.
We besloten om samen te gaan zoeken eigenlijk met zijn drieen want Remco had pappa dag en had zijn 3 jarig dochtertje meegenomen.
Nadat we er een tijdje hadden rondgelopen kwamen vanuit een andere kant 4 vogelaars gelopen welke ons wisten te vertellen dat ze verderop wel gezien waren.
Terwijl we stonden te praten kwamen er meerdere groepen en soms een enkele Kruisbek over maar op een gegeven moment kwam er eentje over luid roepend met een plomp papegaai-achtig figuur wat we met de daar aanwezige mensen dan ook konden determineren als grote Kruisbek voor mij een Yesssss weer een lifer binnen dit jaar.
Het was al een krankzinnig vogeljaar maar wat zou de rest van het jaar ons nog brengen?
Het antwoord op die vraag kwam voor mij op 08 november toen werd er een Woestijntapuit gemeld bij Pieterburen.
Die dag kon ik er helaas niet meer heen maar er zou op de daar opvolgende zaterdag vast wel ergens een gaatje zijn om er heen te gaan.
En dat klopte ik kon snel even op en neer naar deze mooie soort weliswaar erg kort maar wel erg mooi kunnen bekijken en natuurlijk de nodige bewijsplaatjes kunnen maken.
Was er vrij druk maar niet zo druk als dat ik verwacht had.
Na een klein kwartiertje genoten te hebben van dit fraaie beestje maar weer huiswaarts gekeerd maar nummer 309 was binnen wat een te gek jaar ik blijf het maar herhalen.
Maar het einde tot nu toe was nog niet daar 12 november werd er door een machinist van de NS een Sperwer-uil gemeld bij Zwolle.
Door de meesten onder ons werd er wat lacherig over gedaan maar er waren in ieder geval wat lokale vogelaars die toch besloten om te gaan zoeken.
Helaas werd er de dagen erna niks meer gevonden wat op een Sperwer-uil leek.
Tot zondagavond de 24ste er ineens een Sperwer-uil gemeld werd te.......................................................... Zwolle ja.
Heel de vogelaars wereld was weer in rep en roer natuurlijk was immers pas de vierde keer dat het beestje in Nederland werd gezien.
Na even nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat het beestje er de maandag ook nog wel zou zitten het was namelijk een herontdekking.
Nu de 24ste werd het beestje ineens wel weer gezien maar kwam de melding redelijk laat te laat voor mij om in de auto te springen en met de stille doch grote hoop dat hij er dus de 25ste ook nog wel zou zitten.
Zoals ik hoopte en wel dacht was dit ook het geval en daar ik er die maandagmorgen toch bijna langs kwam het beest onder slechte lichtomstandigheden prima kunnen bekijken en zelfs met de telefoon een digiscoopbewijsplaat kunnen maken.
Twee dagen later was het weer een stuk beter en besloot ik met een collega nog maar eens terug te gaan nu niet zozeer voor de waarneming maar meer voor de foto's.
Natuurlijk blijft het een schitterende vogel en dat was ook te merken aan alle aandacht die het beest kreeg en nog steeds krijgt.
Zelfs de media is er massaal opgedoken en er is dan ook geen zender geweest die er niet enige zendtijd aan gespendeerd heeft met als gevolg een nog grotere toeloop van mensen dan normaal het geval zou zijn met een knaller als dit.
Ik heb 1 poging gedaan en het daar maar bij gelaten om het beest nu alleen te horen vind ik normaal niet erg maar er heerst ook nogal grote onzekerheid of het wel het geluid is van de zanger.
Nee teveel onzekerheden bij deze soort en ik laat deze dan ook maar aan mij voorbij gaan.
Het jaar is bijna voorbij en kan voor mij niet meer stuk met vele bijzondere en mooie soorten.
Wie weet hoe we het jaar gaan afsluiten we zullen zien.
Maar intussen staat de teller op 310 en dat zijn er zeker 5 meer dan ik had durven hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten