234 en 235

Gisteren op mijn werk kreeg ik ineens een brainwave en besloot maar eens keihard te werken zodat ik mijn werk tot dinsdag klaar had.
Niet dat ik dan helemaal niks te doen heb voor de rest, maar gaf me voor vandaag net even wat ruimte om eerder weg te gaan om even bij een spechtenbos te gaan kijken.
Na een heerlijk Duits ontbijt vanmorgen in de officiersmess snel richting Brabant gereden om te kijken of mn maatje mee wilde wat hij natuurlijk wel wilde.
We zouden even gaan kijken of we de Middelste Bonte specht konden vinden die Willy daar al had gezien en wat voor mij een lifer zou zijn.
Daar aangekomen de auto geparkeerd en toen de paden op en lanen in,nee we zochten geen Wielewaal daar is het nog te vroeg voor.
Na wat Grote bonte te hebben gespot en te hebben gefotografeerd en wat standaard Boomklevers daar besloten we om even op een bankje rustig af te wachten wat er zou gebeuren.
Na nog meer Grote Bontjes hoorde ik ineens een piepje waarvan ik dacht dat zou wel eens een Appelvink kunnen zijn,snel omgedraaid en ja hoor hoog in de toppen van de bomen achter ons zat er eentje.
Opgesprongen en snel bewijsplaat gemaakt want ja ook de Appelvink was een lifer voor me.

Niet de beste foto maar mijn dag kon al niet meer stuk nummer 234 was binnen en dat geheel onverwachts.
Tevreden als ik inmiddels was liepen we langzaam terug richting auto waarbij we onderweg nog wat Grote Bonten tegen kwamen.
Op een gegeven moment waren we er weer eentje aan het platen toen Willy zei "weer een grote bonte"toen het beestje zich omdraaide en we tot mijn verbazing de mooie rode kuif van het beest zagen yesssss toch nog de Middelste.
We konden hem mooi volgen tijdens zijn fourageer sessie daarbij ook mooi kunnen zien waarom ze de voorkeur hebben voor oude Eiken met bemoste takken.
Ook hier natuurlijk de bekende bewijsplaten geschoten.

Hierna toch maar echt naar de auto gelopen omdat we ook nog heel even bij de Kuifleeuwerikken wilde kijken bij Venlo omdat we daar toch langs zouden komen op weg naar huis
De parkeerplaats aldaar is 1 van de weinige plekken waar dit mooie vogeltje nog zit terwijl ik nog goed weet dat je vroeger over die dingen struikelde.
Heden ten dagen is dit beestje echter behoorlijk zeldzaam helaas door vooral het verdwijnen van zijn natuurlijke leefomgeving.

De beestjes zijn helaas nogal schuw dus echt een goed plaatje kon ik er niet van maken.
ook was het geen nieuwe soort voor mij maar voor een jaarlijstje toch altijd leuk he.
Voldaan werd daarna de terug reis begonnen.
Nog 15 te gaan voor dit jaar of word het nog 65? want dan gaan we door naar de 300.